субясе́днік, ‑а, м.
Той, хто бяседуе, вядзе гутарку з кім‑н. Кузьма быў надзвычай прыемным субяседнікам, умеў добра расказваць і шчыра смяяцца. Хведаровіч. А мо яго, Антона, таму і цягне ў Вуглы, што там перад ім заўжды ёсць смелы і шчыры субяседнік, якому няма чаго таіць ад яго... Савіцкі. [Анэля] ўмела супакоіць і суцешыць. Ад маці была ў яе жаноцкасць і асаблівая мяккасць. І яшчэ было ў ёй тое добрае какецтва, якое так умее ўзвысіць субяседніка ва ўласных вачах. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
erwíschen
vt злаві́ць, схапі́ць (an D – за што-н.)
éinen gúten Platz ~ — атрыма́ць до́брае ме́сца
j-n bei [an] éiner Lüge ~ — злаві́ць каго́-н. на хлусні́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
облада́ть несов.
1. улада́ць; вало́даць;
облада́ть исто́чниками сырья́ улада́ць крыніца́мі сыраві́ны;
2. (иметь какие-л. качества) мець;
облада́ть хоро́шим слу́хом мець до́бры слых;
облада́ть пра́вом мець пра́ва;
облада́ть хоро́шим здоро́вьем мець до́брае здаро́ўе;
облада́ть тала́нтом мець та́лент.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
luxury
[ˈlʌgʒəri]
1.
n., pl. -ries
1) раско́ша, пы́шнасьць f.
2) вялі́кая прые́мнасьць, асало́да ці уце́ха f.
the luxury of a good book — асало́да ад до́брае кні́гі
2.
adj.
раско́шны
a luxury hotel — раско́шны гатэ́ль
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
недахва́т, ‑у, М ‑ваце, м.
Разм.
1. Адсутнасць дастатковай колькасці каго‑, чаго‑н. Калі вахман і баўэр набілі аскому высокай палітыкай, пайшла звычайная сялянская гутарка пра добрае лета, пра касавіцу, пра недахват мужчынскіх рук... Брыль. Бяскорміца, недахват сена.. прымусілі нас да таго, што за ношку саломы мы павінны былі адрабляць сваім кулакам. Нікановіч.
2. Адсутнасць дастатковых сродкаў на пражыццё, недахоп самага неабходнага; беднасць, нястача. Ведала Ніна, што бойкі, сваркі гэтыя ўсё ад таго, што недахват ва ўсім у хаце, беднасць. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ствары́цца сов.
1. созда́ться, сложи́ться;
~ры́ліся до́брыя ўмо́вы для рабо́ты — создали́сь (сложи́лись) хоро́шие усло́вия для рабо́ты;
~ры́лася до́брае ўра́жанне — создало́сь (сложи́лось) хоро́шее впечатле́ние;
2. (сформироваться) созда́ться, организова́ться, образова́ться, учреди́ться;
пры шко́ле ~ры́ўся драматы́чны гурто́к — при шко́ле образова́лся (организова́лся) драмати́ческий кружо́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
пажада́нне н
1. Wunsch m -es, Wünsche;
маё са́мае вялі́кае пажада́нне mein séhnlichster Wunsch;
па яго пажада́нню nach séinem Wunsch;
у мяне́ ёсць пажада́нне ich habe éinen Wunsch; Glückwunsch m (віншаванне);
до́брае пажада́нне Ségenswunsch m;
2. (патрабаванне) Verlángen n -s (чаго-н nach D)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
паварушы́цца, ‑рушуся, ‑рушышся, ‑рушыцца; зак.
1. Зрабіць некалькі рухаў; пашавяліцца. Усе трое сядзелі хвіліну нерухома, баючыся дыхнуць, не тое што паварушыцца. Шашкоў. Старшыня рэўкома папярэдзіў: без яго каманды ніхто не мае права нават паварушыцца. Грахоўскі.
2. перан. Заняцца чым‑н., праявіць актыўнасць у чым‑н. [Шыковіч:] — Дык што ж, па-твойму, пакінуць .. [Савіча] ворагам? Не паварушыцца, каб даказаць яго сумленнасць, рэабілітаваць яшчэ адно добрае імя, як рэабілітаваны імёны тысяч ні ў чым не вінаватых людзей. Шамякін. Тады толькі паварушыўся стараста і вызваліў з балота а. Мадэста. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рай, ‑ю, м.
Паводле рэлігійна-містычных уяўленняў — месца, дзе знаходзяць шчаслівае існаванне душы праведнікаў пасля іх смерці. Рад бы ў рай, ды грахі не пускаюць. Прымаўка. // перан. Пра прыгожую мясцовасць; пра месца, дае можна шчасліва і прывольна жыць; пра добрыя жыццёвыя ўмовы наогул. — Рай! Зялёны рай! — захапляўся Мікалай Мікалавеіч, азіраючыся па баках. Шашкоў. З мілым па душы — рай і ў шалашы. Прымаўка.
•••
Рай адамкнуўся каму — адкрылася добрае жыццё, насталі добрыя ўмовы.
Рай зямны — незвычайна прыгожае месца, дзе ўсяго многа і дзе можна шчасліва і бесклапотна жыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расці́ць, рашчу, росціш, росціць; незак., каго-што.
1. Даглядаючы, забяспечваць рост, развіццё (раслін); вырошчваць. Расціць жыта. Расціць сад. □ Няхай Ганна раскажа .. [камсамолкам], як яна росціць лён. Сабаленка. // Гадаваць, выхоўваць. Для радасці мяне расціла маці І аддала мне сэрца і жыццё. Русак. — Лёгка расціць дзяцей, калі аб іх не адна толькі маці клапоціцца. Шамякін. // Даваць магчымасць расці (пра валасы, поўсць). Расціць вусы. // Садзейнічаць развіццю каго‑, чаго‑н. Расціць кадры. Расціць талент. □ Сягоння сілы, ўпартасці стае, каб добрае расціць, ліхое крэсліць! В. Макарэвіч.
2. Прарошчваць на солад. Расціць ячмень.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)