абло́г м, абло́га ж

1. с.-г. (даўно не аранае поле) Brche f -, -n;

по́ле пад абло́гам brchliegendes Feld, Brchacker m -s, -äcker, Brchfeld n -(e)s, -er

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бязва́жкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае вельмі нязначную, малую вагу; лёгкі. Ён ужо даўно не браў яе рукі ў сваю, і цяпер яму здалося, што рука нейкая бязважкая. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замшэ́ць і заімшэ́ць, ‑эе; зак.

Абрасці, пакрыцца мохам. Страха, вядома, ужо даўнавата паспела замшэць і грузна апускалася над вокнамі. Пестрак. Заімшэла гумно, І дзядоўская кузня Звекавала даўно. Чэрня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засе́к, ‑а, м.

Адгароджанае месца ў свірне, клеці для захавання збожжа, мукі. З калгасных палёў усё даўно прыбрана, звезена ў гумны і абмалочана, высокія засекі напоўнены збожжам. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лібера́льнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Разм. Быць залішне памяркоўным, паблажлівым; патураць. [Зёлкін:] Не разумею, чаго Гарлахвацкі ліберальнічае. Даўно пара з .. [Чарнавусам] развітацца. Крапіва.

2. Уст. Праяўляць вальнадумства; прыкідвацца лібералам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікары́за, ‑ы, ж.

Спец. Грыбныя ніці, якія ахутваюць карэнні вышэйшых раслін. Ужо даўно было заўважана, што карэнні многіх дрэў ахутаны тоўстым слоем грыбных ніцей, якія называюцца мікарызай. Гавеман.

[Ад грэч. mykēs — грыб і rhiza — корань.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссялі́ць, ссялю, сселіш, сселіць; зак., каго-што.

Пасяліць разам, перасяліць з розных мясцін. [Залуцкі:] — Не жывуць тут? — [Хрупак:] — Даўно, як з хутароў ссялілі, з таго часу і не жывуць. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фок, ‑а, м.

Спец. Ніжні прамы парус на пярэдняй мачце судна або трохвугольны парус на судне з адной мачтай. Шматае вецер парусы і фок даўно сарван. А. Вольскі.

[Гал. fok.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

längst

1.

a са́мы до́ўгі

2.

adv ве́льмі даўно́; здавён, з да́ўніх часо́ў

von ~ her — здаўна́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

старасве́тчына, ‑ы, ж.

Даўніна, часы, якія даўно мінулі. Герой успамінае, што некалі, у старую старасветчыну, нябожчыкаў палілі. «Полымя». // Тое, што было даўно; парадкі, звычаі, нормы і пад. Але па краіне магутным поступам ішла калектывізацыя, усюды рушыліся асновы старасветчыны. Шчарбатаў. // Тое, што створана ў далёкія часы і існуе да нашых дзён. Зацятаю грознасцю і панураю суровасцю вее ад гэтых старасвецкіх муроў, а манастыр мае выгляд непадкупнага вартаўніка аджы[л]ых рэлігійных традыцый старасветчыны. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)