сезо́н

(фр. saison)

1) адна з чатырох пор года (напр. летні с.);

2) частка года, найбольш прыдатная для якой-н. работы, адпачынку (напр. с. жніва, купальны с., тэатральны с.) або звязаная з якімі-н. пастаяннымі з’явамі прыроды (напр. с. дажджоў).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

bukat

м.

1. цялё (да года);

2. скура з цяляці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Wénde

f -, -n

1) пава́рот

2) пава́рот, пераме́на

3) рубе́ж (пра час)

um die ~ des Jahrhúnderts — на рубяжы́ стаго́ддзяў [вяко́ў]

um die ~ des Jáhres — у са́мым канцы́ (бягу́чага) го́да; у са́мым пача́тку (бу́дучага) го́да; напярэ́дадні но́вага го́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бясха́тнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто не мае хаты. У Скіп’ёўскім Пераброддзі аселі і забудаваліся пасля восені дзевяцьсот семнаццатага года тутэйшыя беззямельцы і бясхатнікі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абяссме́рціць, ‑рчу, ‑рціш, ‑рціць; зак., каго-што.

Зрабіць незабыўным у памяці народа. Два вялікія сыны двух славянскіх народаў [Аляксандр Матросаў і Юліус Фучык] абяссмерцілі дату восьмага верасня 1943 года. Шкраба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагадо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які робіцца па гадах, адносіцца да года. Пагадовыя выпускі. Пагадовая плата. □ Беларускі летапісец часамі арганічна не можа прыняць пагадовага спосабу [падачы] падзей. Чамярыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўгадавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да палавіны года, да паўгоддзя. Паўгадавая справаздача. // Які працягваецца паўгода. Паўгадавая служба. // Разлічаны на паўгода. Паўгадавая праграма. Паўгадавы план.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фенало́гія, ‑і, ж.

Раздзел біялогіі, які вывучае сезонныя з’явы ў жывой прыродзе, змены ў раслінным і жывёльным свеце, абумоўленыя зменай пор года і пагоднымі ўмовамі.

[Ад грэч. phainō — выяўляю і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сакаві́к ’трэці месяц каляндарнага года’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр.), ’сок бярозы, клёна’ (Шат.). Укр. дыял. сокові́к, соче́нь ’тс’. Да сок, таму што бярозы ў пачатку вясны багатыя на сок (Шаўр, Этымалогія–1977, 95).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

раса́, -ы́, мн. ро́сы, рос, ж.

Атмасферная вільгаць, якая пры паніжэнні тэмпературы асядае дробнымі вадзянымі кроплямі на паверхні раслін і розных наземных прадметаў у цёплую пару года.

Ранішняя р.

○

Мучністая раса — хвароба раслін, пры якой на раслінах утвараецца налёт, падобны на муку.

|| прым. рася́ны, -ая, -ае, расяны́, -а́я, -о́е і ро́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)