семнаццацігадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Узростам у семнаццаць год. Семнаццацігадовая дзяўчына.

2. Працягласцю ў семнаццаць год. Семнаццацігадовая дружба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саракаго́ддзе, -я, н.

1. Тэрмін, прамежак часу ў 40 гадоў.

2. Гадавіна якой-н. падзеі, якая была 40 гадоў таму назад.

С. навучальнай установы.

С. маёй сяброўкі (саракавы год нараджэння).

|| прым. саракагадо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штогадо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які бывае, праводзіцца кожны год або адзін раз у год. Штогадовыя пасадкі лесу. Штогадовая справаздача.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акадэмі́чны в разн. знач. академи́ческий; (чисто теоретический — ещё) академи́чный;

~нае выда́нне — академи́ческое изда́ние;

а. год — академи́ческий год;

а. жы́вапіс — академи́ческая жи́вопись;

~нае веслава́нне — академи́ческая гре́бля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хле́бны в разн. знач. хле́бный;

х. магазі́н — хле́бный магази́н;

х. квас — хле́бный квас;

х. год — хле́бный год;

~ная паса́да — хле́бная до́лжность;

○ ~нае дрэ́ва — хле́бное де́рево

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Паго́дкі ’памінкі праз год’ (Мат. Гом., Інстр. II). Суфіксальнае ўтварэнне ад прыназоўнікавага словазлучэння па году з суф. ‑к. Гл. го́д.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пазатакро́к прысл. ’пазамінулы год’ (Сцяшк.), пазатакрак ’тры гады назад’ (Янк. 2) з па‑за‑так‑рок. Да рок ’год’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

year

[jɪr]

n.

год -у m.

last year, past year — міну́лы год, ле́тась

this year — сёлета

next year — насту́пны год, нале́та

•

- fiscal year

- year by year

- year in, year out

- years

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

папакра́сці, -а́ду, -а́дзеш, -а́дзе і папакрада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і папакра́дваць, -дваю, -дваеш, -двае; зак., каго-што і чаго (разм.).

Красці многа, неаднаразова; пакрасці многа каго-, чаго-н.

Колькі ў той год папакралі (папакрадалі) коней!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перахава́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

1. Выкапаўшы з магілы, пахаваць у новым месцы.

П. прах.

2. Пахаваць усіх, многіх.

За год столькі перахавалі людзей.

|| незак. перахо́ўваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)