уздзе́ць, -е́ну, -е́неш, -е́не; -е́нь; -е́ты; зак., што на каго-што.

1. Надзець, нацягнуць (адзенне, абутак і пад.).

У. боты на ногі.

2. Павесіць, начапіць, прымацаваць да чаго-н.

У. рукзак на плечы.

У. пятлю на крук.

3. Насадзіць на вастрыё, стрыжань, праколваючы, надзець на што-н.

У. кола на вось.

У. кавалак мяса на відэлец.

|| незак. уздзява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ака́зія

(лац. occasio = выпадак, падстава)

1) зручны выпадак (напр. паслаць пісьмо з аказіяй);

2) нечаканае здарэнне, непрадбачаны выпадак (Вось дык а.!).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

у​II межд.

1. (при выражении испуга, страха) ой, ух;

у, как темно́ ой (ух), як цёмна;

2. (при выражении укора) вось, от;

у, ба́ловень! вось (от) дураслі́вец!;

3. (при выражении негодования) у;

у, хулига́н! у, хуліга́н!

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

hinge

[hɪndʒ]

1.

n.

1) заве́са f.; крук -а́ m.

2) шпень -яня́ m.; вось, асно́ва f.; гало́ўны пры́нцып

off the hinges — не ў пара́дку, сапсу́ты

3) Obsol. зямна́я вось

2.

v.t.

1) вісе́ць, ру́хацца на заве́сах ці вако́л во́сі

2) зале́жаць ад чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

разапну́цца, ‑пнуся, ‑пнешся, ‑пнецца; ‑пнёмся, ‑пняцеся; зак.

Разм. Тое, што і распяцца. Чорная сацінавая сарочка з белымі гузікамі, здавалася, вось-вось разапнецца на шырачэзных плячах. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смако́тны, ‑ая, ‑ае.

Абл. Смачны. На стале, у густым воблаку пары — белая, сопкая бульба. Яна разварылася так, што, здаецца, вось-вось рассыплецца на смакотныя кавалкі. Палтаран.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чырванаве́рхі, ‑ая, ‑ае.

З чырвоным верхам. Ля станцыйнага будынка заварушыліся нешматлікія пасажыры, вось-вось павінен быў ударыць звон, да якога падыходзіў чалавек у чырванаверхай шапцы. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Аўжо́, аўжож ’ужо, ну ўжо, а вось’ (Нас., Касп.), укр. авже, авжеж, рус. смал. авжо. З а (злучнік) і ўжо, параўн. Карскі 2-3, 97; Рудніцкі, 1, 6.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ю́р’еў: Юр’еў дзень ист. Ю́рьев день;

◊ вось табе́, ба́бка, і Ю. дзень — погов. вот тебе́, ба́бушка, и Ю́рьев день

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

за́варацень, ‑ратня і за́верцень, ‑ртня, м.

Вяроўка, дрот і пад., якімі прымацоўваецца да саней аглобля. Калі закручваў [Васіль] аглоблі, завертні так трашчалі, што здавалася — вось-вось лопнуць. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)