ва́лік, ‑а, м.

1. Памянш. да вал (у 4 знач.). Тут размяшчаўся цэлы друкарскі камбінат, які выпускаў сотні тысяч экземпляраў газет, часопісаў, кніг, брашур, і яны суцэльным патокам плылі з-пад валікаў ратацый. Хадкевіч.

2. Прадаўгаватая цыліндрычнай формы падушка канапы, тахты і пад.

3. Адна з частак жаночай прычоскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АРХІМЕ́ДАЎ ВІНТ,

водападымальная машына, вынайдзеная Архімедам у 3 ст. да н.э. Уяўляе сабой вал з вінтавой паверхняй, устаноўлены ў нахіленай трубе, ніжні канец якой апушчаны ў ваду. Пры вярчэнні (напр., ад ветравога кола ці інш. рухавіка) вінтавая паверхня вала перамяшчае ваду ўверх па трубе (на вышыню да 3—4 м).

т. 1, с. 526

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ко́льба 1 ’вал з ручкай, пры дапамозе якога дастаюць ваду са студні’ (Сл. паўн.-зах., Сцяшк., Мат. Гом.). Гл. корба, кольба < польск. kolba ’тс’.

Ко́льба 2; ’свердзел’ (ТС). Гл. кольба 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

БАНКЕ́Т (ад франц. banquette лаўка) у тэхніцы, 1) невысокі земляны вал уздоўж верхняга краю дарожнай выемкі, які ахоўвае яе ад пашкоджання вадой.

2) Насып з друзу і камянёў, што ахоўвае берагі рэк і вадаёмаў ад размывання ці павышае ўстойлівасць стромкіх схілаў.

3) Узвышэнне або пляцоўка на судне для ўстаноўкі компасаў, дальнамераў і інш.

т. 2, с. 282

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

napędowy

napędow|y

прывадны;

koło ~e — вядучае кола;

olej ~y — дызельнае паліва;

wał ~y — прывадны вал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

на́ка́п Насыпаны земляны вал, курган; магіла (Слаўг.). Тое ж накоп (Нясв., Рэч., Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

рол

(ням. Rolle = каток)

1) цыліндр, вал, каток, які круціцца;

2) машына для размолу валакністых матэрыялаў, якія служаць для вырабу паперы, кардону;

3) скрутак цыліндрычнай формы з якога-н. матэрыялу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шпі́ндэль

(ням. Spindel)

1) вал металарэзнага станка, які перадае вярчэнне інструменту або загатоўцы дэталі;

2) верацяно ў прадзільнай машыне;

3) вось якога-н. механізма, прыстасавання (катушкі, суднавага шпіля і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

parapet

[ˈpærəpɪt]

n.

1) парапэ́т -а m. (невысо́кая сьцяна́, агаро́джа ўздо́ўж балько́ну, страхі́)

2) вал -у, на́сып -у m. (для ахо́вы ад во́рага)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тарас Стар. Земляны вал, насып, заслона.

□ ур. Тара́сенка (луг) Стаўбц. (Прышч.), в. Туроса Уш.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)