ГРАН,

1) адзінка масы, што выкарыстоўвалася ў аптэкарскай практыцы (гл. Аптэкарская вага). 1 гран = 62,2 мг. У сістэме англ. мер гран гандлёвы, аптэкарскі і тройскі (для ўзважвання каштоўных камянёў і металаў) роўны 64,8 мг.

2) (Перан.) мізэрна малая велічыня.

т. 5, с. 404

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пад’ёмны в разн. знач. подъёмный;

п. кран — подъёмный кран;

~ная вага́ — подъёмный вес;

~ныя гро́шы — подъёмные де́ньги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

feather weight

1.

adj.

лёгкі, як пяры́нка

2.

n.

лёгкая вага́ (у бо́ксе)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

та́лент

(лац. talentum, ад гр. talanton = вага, вагі)

1) надзвычайныя прыродныя здольнасці;

2) асоба, надзеленая надзвычайнымі здольнасцямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

таэ́ль

(англ. tael, ад малайск. tahil = вага, цяжар)

грашовая адзінка Кітая з 14 ст. да 1933 г.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Та́ра 1 ’ўпакоўка тавару’, ’вага ўпакоўкі’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк.). З ням. Tára ’тара; упакоўка; вага ўпаковачнага матэрыялу’, якое з італ. tara ’тара; зніжка, вылік, адлічэнне’ < араб. ṭarḥ ’зніжка, вылік, адлічэнне’ < ṭáraḥa ’ён адсунуў, адклаў’ (Фасмер, 4, 20; ЕСУМ, 5, 517; Чарных, 2, 228; Голуб-Ліер, 477).

Та́ра 2 ’плыток для пераезду’ (ТС). Гл. тар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кро́кла ’вага ў студні з жураўлём’ (ДАБМ). Параўн. рус. кроклы ’кроквы’, ст.-рус. крокояъ ’вілка’. Да кроква© (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

найлягчэ́йшы (найвыш. ст. ад лёгкі) der (áller)léichteste;

найлягчэ́йшая вага́ спарт. Flíegengewicht n -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Свер ‘вага ў студні з жураўлём’ (ДАБМ, к. 243), свір ‘тс’ (Сл. ПЗБ), ‘саха ў студні з жураўлём’ (ДАБМ, камент., 808), ‘падважнік, доўгая палка, якая адным канцом упіраецца ў зямлю’, свіра́ ‘вага ў студні з жураўлём’ (Нік., Оч., 64), сві́рэц ‘вочап у студні з жураўлём’ (ДАБМ, камент., 810). Узыходзіць да літ. sver̃ti, svḗrt ‘узважваць, нахіляць, падважваць’, у якасці крыніц запазычання прапануецца літ. svirtìs, лат. svēre, svira, svīra ‘вага ў студні з жураўлём’, ‘рычаг’, параўн. асвер (гл.), дзе а‑ пратэза або вынік уздзеяння дзеяслова аcве́рыць ‘падняць’ (Ласт.), гл. Краўчук, Лекс. балтызмы, 15; Лаўчутэ, Балтизмы, 52; Анікін, Опыт, 91.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тала́нт

(гр. talanton = вага, вагі)

самая вялікая адзінка вагі і грашовая адзінка ў Стараж. Грэцыі, Егіпце, Вавілоне, Персіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)