эстрадыёл

[ад эструс + гр. dia = праз + (алкаг)оль]

асноўны жаночы палавы гармон пазваночных жывёл і чалавека з групы эстрагенаў, які выпрацоўваецца ў яечніках, плацэнце, семенніках; выклікае развіццё другасных жаночых палавых прымет.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гало́ўны Haupt- (асноўны); háuptsächlich, wésentlich (значны); Óber-; léitender (старшы) Chef- [ʃ-];

гало́ўная ву́ліца Háuptstraße f -, -n Háuptgeschäftsstraße f;

гало́ўны канстру́ктар Chéfkonstrukteur [´ʃɛfkɔnstrʊktø:r] m -s, -e;

гало́ўны ўрач Chéfarzt m -es, -ärzte;

◊ гало́ўным чы́нам háuptsächlich; in der Háuptsache

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Stätte

1) ме́сца

(здарэння, падзеі і г.д.)

2) ме́сца, жыллё

éine bléibende [áltgewohnte] ~ — пастая́ннае [насе́джанае] ме́сца

3) ача́г, крыні́ца, (асно́ўны) цэнтр (хваробы, культуры і да т.п.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

генера́льны

(польск. generalny, ад лац. generalis = агульны, галоўны)

1) галоўны, асноўны, вядучы (напр. г. план, г. сакратар);

2) усеагульны, грунтоўны (напр. г-ая ўборка);

г-ая рэпетыцыя — апошняя рэпетыцыя перад спектаклем, канцэртам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

essential​2 [ɪˈsenʃl] adj.

1. (to/for) істо́тны, неабхо́дны;

an essential part/component of smth. ве́льмі ва́жная ча́стка/надзвы́чай ва́жны кампане́нт чаго́-н.;

This discussion will be essential for the final decision. Гэта дыскусія будзе вельмі важнай для канчатковага рашэння.

2. гало́ўны, асно́ўны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

генера́льны

(лац. generalis = агульны, галоўны)

1) галоўны, асноўны, вядучы (напр. г. план);

2) усеагульны, грунтоўны (напр. г-ая ўборка);

3) які ўзначальвае якую-н. галіну, сістэму ўстаноў, арганізацый (напр. г. дырэктар).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пры́свіст, ‑у, М ‑сце, м.

1. Гук свісту, які суправаджае асноўны гук або наогул якое‑н. дзеянне. За сценкай па-ранейшаму чуўся храп з прысвістам, прыглушанае мармытанне. Даніленка. [Юлій] прыкметна пастарэў, кашляе глуха, з прысвістам. Жычка. Над дубамі нізка праляцеў бусел, напружана, з прысвістам, махаючы крыламі. Дуброўскі.

2. Свіст, які суправаджае спевы, танцы і пад. Самы спрытны і фарсісты [хлопец] Выйшаў, тупае з прысвістам Ля красуні маладой. Ляпёшкін. Думаў Вася мо хвіліну. Потым з прысвістам, з прыпевам Кінуўся і сам На дрэва. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

radical

[ˈrædɪkəl]

1.

adj.

1) карэ́нны, асно́ўны, гало́ўны; грунто́ўны, фундамэнта́льны

radical changes — карэ́нныя зьме́ны

2) радыка́льны

2.

n.

1) радыка́л -а m., прыхі́льнік скра́йніх по́глядаў

2) Math. знак ко́раня, ко́рань -я m.

3) Chem. радыка́л -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

лейтматы́ў

(ням. Leitmotiv = літар. вядучы матыў)

1) асноўны матыў, які паўтараецца на працагу ўсяго музычнага твора (напр. л. оперы);

2) перан. асноўная думка, якая неаднаразова паўтараецца і падкрэсліваецца (напр. л. рамана, л. выступлення прэзідэнта).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

элемента́рны

(лац. elementarius)

1) зыходны, пачатковы (напр. э-ая матэматыка);

2) прасцейшы, нескладаны (напр. э. схема);

3) асноўны, самы неабходны (напр. э-ыя ўмовы);

4) найменшы з вядомых, з наяўных (напр. э-ыя часціцы).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)