апошні англасаксонскі кароль Англіі (студз.—кастр. 1066). Фактычна правіў краінай з 1053. Выбраны каралём 6.1.1066. 25.9 1066 разбіў войскі нарв. караля Гаральда III. Загінуў у бітве з нарманамі пад Гастынгсам.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
наво́бмацак, прысл.
Пры дапамозе дотыку, абмацваючы. Шукаць навобмацак. Ісці навобмацак. □ [Андрыян Цітавіч] выняў з кішэні люльку і, не пазіраючы, навобмацак, стаў набіваць яе тытунём.Марціновіч.[Мікульскі] перасунуў аўтамат з боку на грудзі,.. навобмацак адняў пусты магазін, дастаў з сумкі апошні, зараджаны.Місько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́матаццасов.
1. (израсходоваться при сматывании) вы́мотаться;
2. (истощить силы) вы́мотаться, измота́ться;
за апо́шні час ён зусі́м ~таўся — за после́днее вре́мя он совсе́м вы́мотался (измота́лся)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ГАРМАНІ́ЧНАЯ ПРАПО́РЦЫЯ,
прапорцыя, сярэднія члены якой аднолькавыя, апошні член уяўляе сабой рознасць паміж першым і сярэднім: a/b=b(a-b). Раскладанне ліку а на 2 складаемыя b і (a-b) наз. гарманічным дзяленнем або залатым сячэннем.
Oh, hell! I’ve missed the last train. От чорт! Я спазніўся на апошні цягнік;
Bloody hell! О, праклён!/О, пракля́цце!
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
злачы́нец, ‑нца, м.
Той, хто зрабіў якое‑н. злачынства. — Загад — закон. І хто парушыць яго, будзе адказваць як самы апошні злачынец перад народам, як трус, як здраднік.Лынькоў.Злачынец раптоўна абярнуўся назад і працягнуў руку, у якой быў рэвальвер.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
odejmować
незак.
1.мат. адымаць;
2. адбіраць;
odejmować sobie od ust — аддаваць апошні кавалак хлеба
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
farewell
[,ferˈwel]1.
interj.
1) быва́й здаро́ў, быва́йце здаро́вы!
2) быва́й, быва́йце! Шчасьлі́ва! Усяго́ до́брага!
2.
n.
разьвіта́ньне n.
3.
adj.
разьвіта́льны; апо́шні
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
графа́, ‑ы, ж.
1. Палоска, слупок, калонка паміж дзвюма вертыкальнымі лініямі (у класных журналах, канторскіх кнігах і пад.). У графе, дзе былі выведзены адзнакі за апошні квартал, па мове ў Рыгоравым табелі красавалася прыгожа выпісаная настаўніцай чацвёрка.Краўчанка.
2. Раздзел тэксту; рубрыка.
[Ад грэч. graphē — рыса, лінія.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэзь, ‑і, ж.
Рэзкі, востры боль. Праўда, у апошні час дзядзька нібы паправіўся: не скардзіцца на рэзь у жываце, есць з апетытам.Жычка.Не хацелася і спаць, хоць у вачах адчувалася рэзь ад бессані, бы ў іх хто насыпаў дробненькага-дробненькага пяску.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)