amtíeren

vi (als N) займа́ць паса́ду (каго-н.); выко́нваць абавя́зкі (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ва́рта

(польск. warta, ад ням. Warte)

1) ахова, каравул (напр. паставіць варту);

2) вартаванне, абавязкі па ахове чаго-н. (напр. заступіць на варту).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

асісці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каму і без дап.

Выконваць абавязкі асістэнта (у 1 знач.). Прыйшла сястра і сказала, што Смірніцкі кліча.. [Ніну] да сябе і яна будзе асісціраваць пры аперацыі. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзеся́цкі, ‑ага, м.

Выбарная асоба з сялян, якая ў дарэвалюцыйнай вёсцы выконвала паліцэйскія абавязкі. Стараста зачыніў у стопцы дзверы і загадаў дзесяцкаму нікога туды не пушчаць, пакуль не прыедзе ўраднік. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэферы́раваць ​1, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) рэферат, кароткі выклад чаго‑н. Рэферыраваць кнігу.

рэферы́раваць ​2, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Выконваць абавязкі рэферы, судзіць у спартыўных спаборніцтвах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флі́гель-ад’юта́нт

(ням. Flügeladjutant)

афіцэр у свіце цара, які выконваў абавязкі ад’ютанта, або афіцэр для даручэнняў пры камандуючым арміяй у царскай Расіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

медыцы́нскі, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з медыцынай. Медыцынскія ўстановы. Медыцынскі факультэт. // Звязаны з дзейнасцю ўрача. Медыцынскія абавязкі. Медыцынская дапамога. // Які выкарыстоўваецца ў медыцыне, звязаны з лячэннем; лячэбны. Медыцынскія прэпараты.

•••

Медыцынская сястра гл. сястра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэлега́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэлегата, належыць яму. Дэлегацкі білет. Дэлегацкія абавязкі. □ Пракоп крыху сумеўся, адчуўшы трывогу і страх, і ўсё ніжэй і ніжэй стала апускацца яго дэлегацкая роля. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

civic

[ˈsɪvɪk]

adj.

1) гарадзкі́, муніцыпа́льны

2) грамадзя́нскі

civic duties — грамадзя́нскія абавя́зкі

civic courage — грамадзя́нская му́жнасьць

3) цыві́льны; сьве́цкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

reciprocal [rɪˈsɪprəkl] adj. узае́мны;

reciprocal understanding узаемаразуме́нне;

reciprocal affection узае́мная прыхі́льнасць;

Such treaties provide reciprocal rights and obli gations. Такія пагадненні забяспечваюць узаемныя правы і абавязкі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)