нязла́джанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць нязладжанага. Нязладжанасць у працы. Кампазіцыйная нязладжанасць твора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паглы́бленасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан паглыбленага (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перано́снасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пераноснага (у 2 знач.). Пераноснасць значэння слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасе́чанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць перасечанага (у 2 знач.). Перасечанасць рэльефу мясцовасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пладано́снасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пладаноснага. // Здольнасць прыносіць плады (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіхалагі́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць псіхалагічнага; наяўнасць псіхалагічнага аналізу ў чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раўні́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць раўніннага; наяўнасць вялікай колькасці раўнін. Раўніннасць краіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рафінава́насць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць рафінаванага (у 3 знач.). Рафінаванасць густаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рупатлі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць рупатлівага. У .. голасе [Крушынскага] чулася надзвычайная рупатлівасць. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скажо́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць скажонага; няправільнасць, перайначанасць, сапсаванасць. Скажонасць даты дакумента.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)