Перашарсьці́цца ’перайначыцца, стаць іншым’ (віл., Нар. сл.). Да пера- і тарасіцца ’мяняць шэрсць, поўсць’ < шэрсць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пры́плюх, прыплю́х ’пакатая (пахілая) страха’ (Нар. сл.; лях., івац., ЛА, 4). Да прыплю́снуць, *прыплю́хнуць (гл. плю́снуць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прысе́дак ’застаронак для снапоў, мякіны’ (калінк., Нар. сл.). Няясна; магчыма, з *пры‑асе́так, гл. асе́ць, прыасётак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыскі́чыць ’прыціснуць, змусіць сілай’ (дзярж., Нар. сл.), ’захацець чаго-небудзь’ (там жа). Відаць, з прыспічыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Піп, піпіп — пра падачу гуку машынай (мсцісл., Нар. лекс.). Гукапераймальнае пі- з рэдуплікацыяй (поўнай альбо ўсечанай).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рага́цік ’радоўка шэрая’ (узд., Нар. словатв.). Ад рог1 (гл.), паколькі грыб мае няроўную (“рагатую”) шапачку.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Расшабуня́ць (рышшыбуня́ць) ’раскідаць’ (чавус., Нар. сл.), расшабуня́цца ’паводзіць сябе больш развольнена, бессаромна’ (Нас.). Да шабуняць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́сьпіска ’распіска (дакумент)’ (Бяльк., Нар. Гом.) — у выніку кантамінацыі роспісь і рус. расписка. Да піса́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рыба́ліць ’рыбачыць’ (Ян.; рэч., Нар. сл.). Ад рыба́лка (гл.), прычым л быў успрыняты як каранёвы зычны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэ́кат ’кваканне’ (Нар. Гом.). Бязафікснае ўтварэнне ад *ракатаць ’квакаць’, параўн. рус. рекота́ть ’рагатаць, кашляць’. Гл. рокат.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)