малаве́рны, ‑ая, ‑ае.

Які недастаткова верыць у каго‑, што‑н. Малаверны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

невыда́тны, ‑ая, ‑ае.

Які нічым не вылучаецца сярод іншых; непрыкметны. Невыдатны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незлапа́мятны, ‑ая, ‑ае.

Які не помніць крыўды, зла; памяркоўны. Чалавек ён незлапамятны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падвярэ́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; зак.

Разм. Натрудзіцца, натаміцца, да болю. Чалавек падвярэдзіўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рээмігра́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Чалавек, які вяртаецца на радзіму з эміграцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скупянда́, ‑ы, ДМ ‑дзе, м. і ж.

Разм. неадабр. Скупы чалавек; скнара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суапяку́н, ‑апекуна, м.

Чалавек, які выконвае абавязкі апекуна сумесна з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

універса́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Разм. Студэнт універсітэта; чалавек з універсітэцкай адукацыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эратама́н, ‑а, м.

Кніжн. Чалавек, які пакутуе ад эратаманіі, схільны да эратаманіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астэ́нік

(гр. asthenikos = кволы, слабы)

1) чалавек, для якога характэрныя высокі рост, хударлявасць, доўгая шыя, выцягнуты чэрап, вузкі, рэзка акрэслены твар;

2) чалавек, які пакутуе ад астэніі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)