паглыбленасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан паглыбленага (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераноснасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пераноснага (у 2 знач.). Пераноснасць значэння слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасечанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць перасечанага (у 2 знач.). Перасечанасць рэльефу мясцовасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пладаноснасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пладаноснага. // Здольнасць прыносіць плады (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіхалагічнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць псіхалагічнага; наяўнасць псіхалагічнага аналізу ў чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раўніннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць раўніннага; наяўнасць вялікай колькасці раўнін. Раўніннасць краіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рафінаванасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць рафінаванага (у 3 знач.). Рафінаванасць густаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рупатлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць рупатлівага. У .. голасе [Крушынскага] чулася надзвычайная рупатлівасць. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скажонасць, ‑і, ж.

Уласцівасць скажонага; няправільнасць, перайначанасць, сапсаванасць. Скажонасць даты дакумента.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скалечанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан скалечанага (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)