касмапалі́т

(гр. kosmopolites = грамадзянін свету)

1) прыхільнік касмапалітызму, асоба, якая адмаўляе сваю прыналежнасць да якой-н. нацыянальнасці;

2) расліна або жывёла, якая жыве па ўсім зямным шары.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

маркёр

(фр. marqueur)

1) асоба, якая абслугоўвае більярд і вядзе падлік ачкоў пры більярднай гульні;

2) прыстасаванне ў сеялцы, якім праводзяцца пасяўныя або пасадачныя разоркі ці радкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

патрыя́рх

(гр. patriarches)

1) кіраўнік роду ў родавым грамадстве;

2) вышэйшая духоўная асоба, кіраўнік праваслаўнай царквы;

3) перан. стары і вельмі паважаны чалавек у якім-н. калектыве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пратагані́ст

(гр. protagonistes)

1) першы з трох акцёраў у старажытнагрэчаскім тэатры, выканаўца галоўных роляў (параўн. дэўтэраганіст, трытаганіст);

2) галоўная дзеючая асоба ў мастацкім творы, пераважна ў драме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эпані́м

(гр. eponymos = які мае імя, назву)

1) першы з дзевяці архонтаў, імем якога абазначаўся год у старажытных афінян;

2) асоба, якая дае чаму-н. сваё імя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Mensch

m -en, -en

1) чалаве́к, асо́ба; чалаве́чы род, лю́дзі

víele ~en — мно́га людзе́й

jéder ~ — любы́ [ко́жны] чалаве́к

ein ~ von Formát — незвыча́йная [выда́тная] асо́ба

~en gúten Wíllens — лю́дзі до́брай во́лі

ein únfertiger ~ — няста́лы чалаве́к

2) разм. у звароце ~!

чалаве́ча!, бра́це!

~, was machst du (da)? — ты, што ты там ро́біш?

~, was soll das? — паслу́хай, што (гэ́та) зна́чыць?

◊ únter die ~en kómmen* — быць [знахо́дзіцца] у грама́дстве [сяро́д людзе́й]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ма́йстар, -тра, мн. -тры́, -тро́ў, м.

1. Спецыяліст у якім-н. рамястве, у якой-н. галіне вытворчасці.

М. па абутку.

Выдатны м.

2. Кіраўнік асобнага ўчастка вытворчасці, цэха.

Зменны м.

3. Чалавек, які дасягнуў высокага майстэрства ў сваёй справе.

М. жывапісу.

4. Званне, якое прысвойваецца выдатным спартсменам, а таксама асоба, якая мае такое званне.

М. спорту.

5. на што і з інф. Аб лоўкім, здатным да чаго-н. чалавеку (разм.).

М. на розныя штукі.

|| ж. майстры́ха, -і, ДМ -ры́се, мн. -і, -ры́х (да 1 і 5 знач.).

|| прым. майстро́ўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акадэ́мік

(лац. academicus = акадэмічны)

вучонае званне правадзейнага члена акадэміі, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

акцэпта́нт

(лац. acceptans, -ntis = які прымае)

асоба, якая прыняла грашовы дакумент (вэксаль, рахунак, чэк) да аплаты.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ара́тар

(лац. orator)

1) асоба, якая выступае з прамовай;

2) той, хто валодае майстэрствам слова, красамоўствам.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)