экстэнсіўнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць і стан экстэнсіўнага. Экстэнсіўнасць гаспадаркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Магу́тны ’вельмі дужы, здаровы’, ’вельмі вялікі, значны па сіле, велічыні’, ’тоўсты, масіўны (пра слой, пласт)’, ’з вялікімі вытворчымі і матэрыяльнымі магчымасцямі’ (ТСБМ, Касп., Бяльк.). Укр. могу́тний, рус. могу́тный ’моцны, магутны, здаровы’, чэш., славац. mohutný ’тс’. Утворана ад дзеепрыметніка цяп. часу mogǫt‑ пры дапамозе суф. ‑ъnъ‑jь. Да магчы́ (гл.). Параўн. Фасмер (2, 636), Махэк₂ (371). Анышкевіч (Сл. бойк. гов., 1, 426) супастаўляе бойк. маготний з венг. mag ’зерне’. Сюды ж магутнасць ’уласцівасць магутнага, вялікая сіла, моц’ (ТСБМ, Гарэц.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

роўнасць назоўнік | жаночы род

  1. Уласцівасць і стан роўнага, а таксама пра вялікае роўнае месца.

    • Гаворка раптам страціла р.
    • Палявая р.

  2. Поўнае падабенства, аднолькавасць (па велічыні, колькасці, якасці і пад.).

    • Р. сіл.

  3. Становішча людзей у грамадстве, што выяўляецца ў аднолькавых адносінах да сродкаў вытворчасці і ў карыстанні аднолькавымі палітычнымі і грамадзянскімі правамі.

    • Р. народаў і нацый.

  4. У матэматыцы: суадносіны паміж велічынямі, якія паказваюць, што адна велічыня роўная другой.

    • Знак роўнасці (=).
    • Ставіць знак роўнасці паміж кім-, чым-н. (пераноснае значэнне: прызнаваць раўнацэнным).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

акты́ўнасць

(ад актыўны)

уласцівасць актыўнага, дзейны ўдзел у чым-н., энергічная дзейнасць;

аптычная а. — здольнасць некаторых рэчываў, напр. кварцу, раствору цукру, паварочваць плоскасць палярызацыі святла.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эксцэ́нтрыка

(с.-лац. excentricus, ад лац. ех = з, па-за + centrum = цэнтр)

1) уласцівасць эксцэнтрычнага;

2) жанр тэатральнага, цыркавога спектакля, пабудаваны на выкарыстанні эксцэнтрычных прыёмаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

własność

własnoś|ć

ж.

1. уласнасць;

nabyć na ~ć — набыць ва ўласнасць;

prawo ~ci — права ўласнасці;

2. уласцівасць;

~ci chemiczne — хімічныя ўласцівасці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бегласць, ‑і, ж.

Уласцівасць беглага (у 2, 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блізкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць блізкага. Блізкасць горада. Блізкасць раніцы. Блізкасць творчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асвядомленасць, ‑і, ж.

Уласцівасць асвядомленага. Здзіўляў Іван усіх сваёй асвядомленасцю. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязладнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бязладнага; беспарадак. Бязладнасць гукаў. Бязладнасць у працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)