Verbum

кава́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

Тое, што і кусок.

|| памянш. кава́лачак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. кава́лкавы, -ая, -ае.

кавале́р¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Мужчына, які танцуе з дамай, суправаджае яе на гулянні, а таксама які заляцаецца да дзяўчыны; паклоннік.

Яна чакае свайго кавалера.

2. Малады чалавек, халасты мужчына (разм.).

Сын бярэцца ўжо пад кавалера.

|| прым. кавале́рскі, -ая, -ае.

кавале́р², -а, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, узнагароджаная ордэнам.

К. ордэна Славы.

кавалерга́рд, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

У расійскай царскай арміі: ваеннаслужачы асобага палка гвардзейскай цяжкай кавалерыі.

|| прым. кавалерга́рдскі, -ая, -ае.

кавалеры́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Ваеннаслужачы кавалерыі.

|| прым. кавалеры́сцкі, -ая, -ае.

кавале́рыя, -і, ж.

Конніца, коннае войска.

|| прым. кавалеры́йскі, -ая, -ае.

кавалі́ха, -і, ДМ -лісе, мн. -і, -ліх, ж. (разм.).

Жонка каваля.

кава́ль, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

1. Рабочы, майстар, які займаецца коўкай металу.

2. перан. Той, хто настойлівай працай дамагаецца чаго-н., стварае што-н.

К. свайго шчасця.

кавалька́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ка́д, ж.

Група коннікаў на прагулцы.

Цыркавая к.

кава́льскі, -ая, -ае.

Які мае адносіны да працы каваля, звязаны з апрацоўкай металу каваннем.

К. цэх.

К. молат.