апрыёры, прысл.

1. Незалежна ад вопыту, да вопыту; проціл. апастэрыёры.

2. перан. Не правяраючы чаго‑н. загадзя.

[Лац. a — ад і priori — які папярэднічае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вузкало́бы, ‑ая, ‑ае.

1. З вузкім, нізкім ілбом.

2. перан. Разм. З абмежаванымі поглядамі; недалёкі. Вузкалобы палітык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́кавацца, ‑куецца; зак.

1. Атрымацца ў выніку канання.

2. перан. Стварыцца, сфарміравацца; выхавацца. Выкаваліся кадры старшынь калгасаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́матацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

1. Зрасходавацца пры матанні; зматацца.

2. перан. Знясіліцца, змардавацца. Выматацца за дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпала́ць, ‑ае; зак.

Перастаць падаць. Дровы адпалалі. Зара адпалала. // перан. Улегчыся, уціхнуць (пра якія‑н. бурныя падзеі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адле́жвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адлежацца.

2. перан. Ухіляцца ад якой‑н. працы, абавязку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абцяжа́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

1. Зрабіцца цяжкім, вагавітым.

2. перан. Узяць на сябе многа клопату, цяжкасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каніце́льшчык, ‑а, м.

1. Уст. Рабочы або ўладальнік каніцельнай вытворчасці, гандляр каніцеллю.

2. перан. Неадабр. Валаводнік, валакітчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канцыля́ршчына, ‑ы, ж.

1. Канцылярская работа.

2. перан. Неапраўданы, празмерны фармалізм у вядзенні справы. Змагацца з канцыляршчынай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кісе́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Пашыты з кісяі. Кісейныя фіранкі.

2. перан. Празрысты, тонкі, як кісяя. Кісейны туман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)