абагу́льненасць, ‑і, ж.

Якасць, уласцівасць абагульненага. Абагульненасць вобразаў. Абагульненасць вывадаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

герметы́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць герметычнага; непранікальнасць. Герметычнасць кабіны касмічнага карабля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глу́хасць, ‑і, ж.

Уласцівасць глухога. Звонкасць і глухасць зычных гукаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гні́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць гнілога. Гніласць драўніны. Гніласць самадзяржаўнага ладу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дру́гаснасць, ‑і, ж.

Уласцівасць другаснага. Першаснасць матэрыі і другаснасць свядомасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэкараты́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць дэкаратыўнага (у 2 знач.). Дэкаратыўнасць карціны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заво́странасць, ‑і, ж.

Уласцівасць завостранага. Завостранасць шпіля. Сацыяльная завостранасць сюжэта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зла́джанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць зладжанага. Зладжанасць рухаў. Зладжанасць у рабоце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зразуме́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць зразумелага (у 1 знач.). Зразумеласць тлумачэнняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ідэалісты́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць ідэалістычнага (у 1 знач.). Ідэалістычнасць поглядаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)