Нача́іць ’прадказаць’, пачувацца ’чакаць’ (Нас.). Да чиіць, чияць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Невісне́ць ’пацямнець’: Вони мои невиснѣюць (Нас.). Ґ^і. нявісны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кры́мка ’шапка з крымскіх мярлушак’ (Нас.). Да тапоніма Крыж.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Куты́р ’бруха’ (Нас.). Гл. кут. Параўн. Фасмер, 2, 435.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Куцала́пы ’кароткарукі’ (Нас.). Да куцы (гл.) і лапа (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лагадне́ць ’станавіцца пяшчотным, ласкавым’ (Нас., ТС). Да лагодны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ма́тэнька ’мамачка, цётухна’ (Нас.). З польск. mateńka ’матка’ (ласк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вызвыча́іць ’выйсці з ужытку’ (Нас., Гарэц.). Да звычай (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́лівкі ’памыі’ (Нас.). Да выліваць пры дапамозе суф. ‑к‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Галадамі́ра, галадамі́рны ’той, хто мала есць’ (Нас.). Гл. галадамі́рыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)