несумяшчальнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць несумяшчальнага. Несумяшчальнасць камуністычнай маралі з рэлігіяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўраўнаважанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць неўраўнаважанага; адсутнасць душэўнай раўнавагі. Неўраўнаважанасць характару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ідэалістычнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць ідэалістычнага (у 1 знач.). Ідэалістычнасць поглядаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагоджанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пагоджанага (у 2 знач.); прыміранасць, зладжанасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падоўжанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць падоўжанага (у 2 знач.). Падоўжанасць твару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пародзістасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пародзістага (у 1 знач.). Пародзістасць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераменлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пераменлівага; зменлівасць. Пераменлівасць надвор’я. Пераменлівасць мелодыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыцэльнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць прыцэльнага (у 2 знач.). Прыцэльнасць агню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пэўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пэўнага (у 2, 4–6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падкаванасць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць падкаванага (у 2 знач.); падрыхтаванасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)