Verbum

прыжыццёвы, ‑ая, ‑ае.

Які адбыўся, быў зроблены пры чыім‑н. жыцці. Прыжыццёвае выданне збору твораў. Прыжыццёвая слава.

прэцэ́сія, ‑і, ж.

Спец. Рух восі ўласнага вярчэння цвёрдага цела, пры якім яна апісвае кругавую канічную паверхню.

[Лац. praecessio.]

раздзельнапо́ласць, ‑і, ж.

Раздзяленне полаў; з’ява, пры якой мужчынскія палавыя органы ўласцівы адным арганізмам, а жаночыя другім.

раско́сасць, ‑і, ж.

1. Касы разрэз вачэй.

2. Касавокасць, пры якой зрэнкі скіраваны ў бок ад носа.

самало́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца самаловам. Самалоўныя прылады. Самалоўная снасць. // Які вядзецца пры дапамозе самаловаў. Самалоўны промысел.

светлыня́, ‑і, ж.

Разм. Яркае асвятленне, пры якім усё добра відаць. Светлынёй золак далі ўсе расквеціў. Чарнушэвіч.

сейсмаско́п, ‑а, м.

Прыбор, які адзначае час першага штуршка пры ваганнях зямной кары, а таксама яго напрамак.

[Ад грэч. seismós — ваганне, землетрасенне і skopéo — назіраю.]

сейсмо́метр, ‑а, м.

Прыбор для вымярэння зрухаў пластоў глебы, частак збудаванняў і пад. пры ваганнях зямной кары.

[Ад грэч. seismós — ваганне, землетрасенне і metron — мера.]

сенаразбіва́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Сельскагаспадарчая машына для разбівання, пераварочвання сена пры сушцы.

ско́ўзацца, ‑аецца; зак.

Разм. Стаць тонкім ад трэння пры слізганні; сцерціся. Палазы ў санях скоўзаліся. Канькі скоўзаліся.