набо́б, ‑а,
1. Тытул правіцеляў індыйскіх правінцый.
2.
[Англ. nabob, фр. nabab, ад араб. мн. л. núvvāb — князькі ў мусульманскай Індыі.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
набо́б, ‑а,
1. Тытул правіцеляў індыйскіх правінцый.
2.
[Англ. nabob, фр. nabab, ад араб. мн. л. núvvāb — князькі ў мусульманскай Індыі.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́дчарка, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наэлектрызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе;
1. Зарадзіць электрычнасцю.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праму́дры, ‑ая, ‑ае.
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пашчупле́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ператамі́цца, ‑тамлюся, ‑томішся, ‑томіцца;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
белазу́бы, ‑ая, ‑ае.
У якога
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
берагаві́на, ‑ы,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бі́серны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае дачыненне да бісеру; зроблены з бісеру, упрыгожаны бісерам.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бялю́ткі, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)