руіна назоўнік | жаночы род

  1. звычайна Рэшткі разбуранага збудавання, паселішча.

  2. пераноснае значэнне: Стары, зусім нямоглы чалавек (размоўнае).

    • Стаць руінай.

|| прыметнік: руінны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

рыкша назоўнік | мужчынскі род

У краінах Паўднёва-Усходняй Азіі: чалавек, які, запрогшыся ў лёгкую двухколавую каляску, перавозіць седакоў і грузы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

крытыкан назоўнік | мужчынскі род | неадабральнае

Чалавек, які схільны ўсё крытыкаваць, ва ўсіх бачыць адны недахопы.

|| жаночы род: крытыканка.

|| прыметнік: крытыканскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

крэцін назоўнік | мужчынскі род

  1. Хворы на крэцінізм (у 1 знач.).

  2. Разумова абмежаваны, тупы чалавек (лаянкавае).

|| жаночы род: крэцінка.

|| прыметнік: крэцінскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

кулінар назоўнік | мужчынскі род

  1. Спецыяліст па кулінарыі.

  2. Чалавек, здатны ў прыгатаванні розных страў.

|| жаночы род: кулінарка.

|| прыметнік: кулінарскі.

  • Кулінарская работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

манапаліст назоўнік | мужчынскі род

  1. Чалавек, прадпрыемства, што карыстаюцца манаполіяй у якой-н. галіне.

  2. Буйны капіталіст, прадстаўнік манапалістычнага капіталу.

|| прыметнік: манапалісцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

адстаўны прыметнік

Які знаходзіцца ў адстаўцы.

  • А. маёр.

Адстаўной казы барабаншчык (размоўнае іранічны сэнс) — чалавек, з якім ніхто не лічыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

адчайны прыметнік

  1. Поўны адчаю; надзвычай цяжкі, роспачны, безвыходны.

    • А. крык.
    • Адчайнае становішча.

  2. Рашучы, адважны, рызыкоўны, дзёрзкі.

    • А. чалавек.

|| назоўнік: адчайнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

угоднік назоўнік | мужчынскі род

  1. Угодлівы чалавек (размоўнае).

  2. У рэлігійным уяўленні: святы, які ўгадзіў богу сваім бязгрэшным жыццём.

|| жаночы род: угодніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

узбуджальны прыметнік

  1. Які прыводзіць у стан узбуджэння.

    • Узбуджальныя сродкі.

  2. Здольны хутка прыходзіць у стан узбуджэння.

    • Лёгка ў. чалавек.

|| назоўнік: узбуджальнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)