ensure

[ɪnˈʃʊr]

v.t.

1) рабі́ць пэ́ўным, гарантава́ць

2) забясьпе́чваць

3) ахо́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

foment

[foʊˈment]

v.t.

1) падбухто́рваць (неспако́й, хвалява́ньні)

2) рабі́ць, кла́сьці прыпа́ркі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bruise2 [bru:z] v.

1. рабі́ць сінякі́; удара́ць

2. душы́ць; душы́цца; біць; бі́цца (пра садавіну)

3. хвалява́ць, абража́ць (пачуцці)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

continue [kənˈtɪnju:] v.

1. праця́гваць рабі́ць (што-н.) дале́й

2. праця́гвацца

3. узнаві́ць, аднаві́ць;

to be continued праця́г бу́дзе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gonna [ˈgənə, ˈgɒnə] v. infml, non-standard (скар. ад going to) : What are we gonna do? Што мы будзем рабіць?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Pied Piper [ˌpaɪdˈpaɪpə] n. чалаве́к, які́ можа ўгавары́ць і́ншых людзе́й пайсці́ за ім або́ рабі́ць што-н. ра́зам; лі́дар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spot check [ˌspɒtˈtʃek] n.

1. вы́барачная праве́рка

2. праве́рка або́ рэві́зія без папярэ́джання;

make spot checks рабі́ць праве́рку вы́барачна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Га́ітыся ’марудзіць’ (Бесар.). Звязана з укр. га́ятися ’тс’, га́яти ’замаруджваць, затрымліваць’. Аб укр. слове падрабязна Рудніцкі (586), які знаходзіць сувязь гэтага дзеяслова з дзеясловам *gajiti ’даглядаць, ахоўваць і да т. п.’; пры гэтым ён не тлумачыць развіццё семантыкі, але яго этымалогія здаецца вельмі праўдападобнай. Можна так уявіць сабе семантычныя змены, што прывялі да значэння ’марудзіць’: ’даглядаць, ахоўваць’ — ’ахоўваць, рабіць старанна’ — ’рабіць старанна, марудзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лабудзі́ць ’гаварыць глупства, блюзніць’ (даўг., Сл. паўн.-зах.), рус. лабуди́ть ’шмат гаварыць, нічога не рабіць’, лобудиться ’задзірацца, скандаліць’. Да лабу́да (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ляпе́ка ’муляр, пячкур’ (Бяльк.), раг. ляпей, шчуч. ляпняк, смарг. ляплёнік ’тс’, ’ганчар’ (Сл. ПЗБ). Да ляпі́цьрабіць, будаваць з гліны’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)