латарэ́я, -і, мн. -і, -рэ́й, ж.

Арганізаваная азартная гульня, падчас правядзення якой частка ўнесеных удзельнікамі (пакупнікамі) сродкаў ідзе арганізатарам, а размеркаванне выгод (рэчаў, грашовых сум і інш.) і страт залежыць ад выпадковага выцягвання таго ці іншага білета або нумара (жэрабя).

Грашова-рэчавая л.

|| прым. латарэ́йны, -ая, -ае.

Л. білет.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

underway [ˌʌndəˈweɪ] adv. у працэ́се распрацо́ўкі, рэаліза́цыі (пра план, праект і да т.п.)

♦

be underway: All is underway. Усё ідзе сваім парадкам.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

smoothly [ˈsmu:ðli] adv. гла́дка, спако́йна;

Everything is going smoothly. Усё ідзе гладка, як па маслу;

The engine is running smoothly. Матор працуе роўна.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stem​2 [stem] v. (from/out of) пахо́дзіць, пачына́цца, узніка́ць;

The theory stems from an ancient tradition. Гэтая тэорыя ідзе ад старажытнай традыцыі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

odgórny

odgórn|y

які ідзе зверху;

~e zarządzenie — указанне (дырэктыва) зверху

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мазь в разн. знач. мазь, род. ма́зі ж.;

колёсная мазь калама́зь, (отработанная) калані́ца;

◊

де́ло на мази́ спра́ва ідзе́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

самотёком нареч. самацёкам;

вода́ идёт самотёком вада́ ідзе́ самацёкам;

рабо́та не пойдёт самотёком перен. рабо́та не по́йдзе самацёкам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

себе́​II част. сабе́;

ничего́ себе́ разг. нішто́ сабе́;

идёт себе́ разг. ідзе́ сабе́;

так себе́ так сабе́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

◎ Лабзава́ць ’есці (слівы, яблыкі)’. У выразе: …лабзуе, аж лёскат ідзе… (любан., Нар. словатв.) генетычна звязана з літ. lapsėti ’прагна есці, жэрці’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

біло́н, ‑у, м.

Спец.

1. Непаўнацэнная разменная манета.

2. Нізкапробнае срэбра, якое ідзе на чаканку разменнай манеты.

[Фр. billon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)