◎ *Накапу́зіцца, накапу́зытыся ’мець выгляд хваравітага чалавека з пахіленай набок галавой’ (драг., Нар. словатв.). Відаць, ад капу́за ’вялікая шапка’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Аблаву́х аблавуха, аблавушка, аблаух ’шапка з вушамі’ (Нас., Бяльк., Маш., Нік. Очерки), аблушаванка ’тс’ (Сцяшк. МГ) да аблавухі, аблаухі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

але́невы, ‑ая, ‑ае.

1. Які належыць аленю; зроблены са скуры аленя. Аленевы рог. Аленевыя боты. Аленевая шапка.

2. у знач. наз. але́невыя, ‑ых. Сямейства жвачных парнакапытных жывёлін.

•••

Аленевы мох гл. мох.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўчы́на, ‑ы, ж.

Вырабленая авечая шкура. Шапка з аўчыны. // Разм. Кажух. Чуў увосень ён выццё ваўчынае, А вясной — паводак срэбны звон. Ляжа спаць, укрыецца аўчынаю, — Ад самотных дум знікае сон. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рысі́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рысі, належыць ёй. Рысіныя сляды. Рысіная шкура. // Зроблены са шкуры, футра рысі. Рысіная шапка. // перан. Такі, як у рысі; востры, злы, пранізлівы (пра вочы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слете́ть сов., в разн. знач. зляце́ць, мног. пазлята́ць;

воро́ны слете́ли с гря́док варо́ны зляце́лі (пазлята́лі) з гра́дак;

лист слете́л с де́рева ліст зляце́ў з дрэ́ва;

ша́пка слете́ла с головы́ ша́пка зляце́ла з галавы́;

неча́янно слете́ло с языка́ незнаро́к зляце́ла з языка́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́пар ​1,

гл. капёр.

ка́пар ​2, ‑а, м.

Дзіцячая або жаночая цёплая, на ўсю галаву шапка прамавугольнага пакрою з завязкамі пад падбародкам. З-пад насунутага на лоб капара блішчалі адны вочы. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Карту́з ’шапка з казырком’. З н.-ням. kartûse (< франц. cartouche < італ. cartoccio), нямецкае слова значыла таксама ’папяровы мяшочак з табакай’. Параўн. наступнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ку́чма ж

1. (пра валасы) Háarschopf m -es, -schöpfe;

2. (футравая шапка, папаха) Pélzmütze f -, -n, Papácha f -s, -s (kaukasische Pelzmütze)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

cap​1 [kæp] n.

1. ша́пка, ке́пка; фура́жка; каўпа́к; чапе́ц, капту́р

2. таксама Dutch cap infml каўпачо́к (жаночы процізачаткавы сродак)

3. верхаві́на; на́крыўка; ве́чка;

cap and gown фо́рма англі́йскіх прафе́сараў і студэ́нтаў

♦

cap in hand BrE пако́рліва, у ро́лі про́сьбіта;

if the cap fits, wear it ≅ на зло́дзею ша́пка гары́ць;

the cap fits! ≅ не ў брыво́, а ў во́ка!; сказа́ў як звяза́ў; секану́ў як крапіво́ю;

wear cap and bells ду́рня стро́іць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)