наро́дніцтва, -а, н.

Грамадска-палітычны рух у Расіі ў 2-й палавіне 19 ст., які ідэалізаваў сялянскую абшчыну і імкнуўся цераз яе ажыццявіць ідэі сялянскай дэмакратыі і пераходу да сацыялізму, мінуючы капіталізм.

|| прым. наро́дніцкі, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

чахарда́, -ы́, ДМ -дзе́, ж.

1. Гульня, у якой ігракі па чарзе скачуць цераз спіны партнёраў, якія стаяць сагнуўшыся ці на карачках.

2. перан. Блытаніна, якая ўзнікае з-за пастаянных змен, перамяшчэнняў (разм.).

Міністэрская ч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ракіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

У шахматнай гульні — адначасовы ход каралём і ладдзёй, калі караля пераносяць цераз адно поле ў бок ладдзі, а ладдзю пераносяць цераз караля і ставяць побач з ім.

[Ад фр. roc — ладдзя (у шахматах).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́плюхнуцца, ‑нецца; зак.

Разм. Выліцца цераз край пры штуршках. Вада выплюхнулася з цэбра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́льта, нескл., н.

Пераварот у паветры цераз галаву (уперад або назад). Двайное сальта.

[Ад іт. salto — скачок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трансатланты́чны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны са зносінамі цераз Атлантычны акіян. Трансатлантычны пералёт. Трансатлантычная сувязь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

überkléttern

vt перала́зіць (цераз што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

überschwappen

vt разм. праліва́ць це́раз край

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

kopfüber

adv кулём, це́раз галаву́, стрымгало́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

прахо́д, -у, М -дзе, м.

1. гл. прайсці.

2. мн. -ы, -аў. Месца, па якім можна прайсці праз што-н., дзе-н.

П. цераз мост.

П. паміж радамі ў тэатры.

○

Задні праход (спец.) — канечная частка прамой кішкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)