f -, -n эма́левая фа́рба, фарбава́льнік для ла́каў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ГУА́Ш
(франц. gouache ад італьян. guazzo вадзяная фарба),
фарба з тонка расцёртых пігментаў і водна-клеявых сувязных з дамешкай бяліл, а таксама жывапіс гэтымі фарбамі. Ужываецца для жывапісу па паперы, кардоне, фанеры, палатне, шоўку. Узнікла як разнавіднасць акварэлі, адрозніваецца ад яе гушчынёй, непразрыстасцю, матавасцю тонаў, часта спалучаецца з ёю. Была вядома ў Стараж. Егіпце. Шырока выкарыстоўвалася ў сярэднія вякі ў кніжнай мініяцюры, з часоў Адраджэння — для эскізаў, кардонаў фрэсак, партрэтных мініяцюр. Адзін з асн. матэрыялаў плаката, кніжнай графікі, дэкарацый, афарміцельскіх работ. У тэхніцы гуашы працавалі мастакі: А.Тычына, І.Ахрэмчык, Л.Лейтман, М.Тарасікаў, І.Немагай, М.Селяшчук, А.Л ось, У.Шапялевіч і інш.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ко́бальт, ‑у, М ‑льце, м.
1. Хімічны элемент, серабрыста-белы метал з чырванаватым адлівам, цвярдзейшы за жалеза.
2. Цёмна-сіняя фарба, у састаў якой уваходзіць кобальт.
[Ням. Kobalt.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ла́кмус, ‑у, м.
Спец.
1.Фарба, якая пад дзеяннем кіслот набывае чырвоны, а пад дзеяннем шчолачаў сіні колер.
2. Тое, што і лакмусавая папера (гл. папера).
[Гал. lakmoes.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гуа́ш
(фр. gouache, ад іт. guazzo = вадзяная фарба)
фарба з тонка расцёртых пігментаў з прымессю клею і бялілаў, а таксама жывапіс гэтымі фарбамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
coloring
[ˈkʌlərɪŋ]
n.
1) афарбо́ўка f.
2) фа́рбаf., пігмэ́нт -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
oil color
1) але́йная фа́рба
2) але́й, карці́на, напіса́ная але́йнай фа́рбай
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
аблупі́ццасов. облупи́ться; ободра́ться;
фа́рба ~пі́лася — кра́ска облупи́лась;
кара́ на дрэ́ве ~пі́лася — кора́ на де́реве ободрала́сь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ка́дмій, ‑ю, м.
1. Хімічны элемент, серабрыста-белы метал, які знаходзіцца пераважна ў цынкавых рудах.
2. Жоўтая фарба розных адценняў, якая прымяняецца ў алейным жывапісе, кераміцы і інш.
[Лац. cadmium.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шкіпіна́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да шкіпінару. Шкіпінарны пах.// Прыгатаваны са шкіпінару, які змяшчае шкіпінар. Шкіпінарная фарба. Шкіпінарная масціка для падлогі.// Звязаны з вытворчасцю шкіпінару. Шкіпінарны завод.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)