напагато́ў:

узя́ць напагато́ў вайск das Gewéhr schússbereit hálten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шкі́рка разм:

узя́ць за шкі́рку am Krágen pácken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

арыштава́ць

(польск. aresztować, ад с.-лац. arrestare)

1) узяць пад варту, пазбавіць волі;

2) забараніць распараджацца чым-н. паводле рашэння судовых органаў (а. маёмасць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

héiratslustig

a які́ жада́е [хо́ча] узя́ць шлюб [пажані́цца]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hérnehmen

* vt узя́ць, даста́ць (адкуль-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

take in hand

а) узя́ць у свае́ ру́кі

б) заня́цца чым; заапекава́цца

в) стара́цца, намага́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

павадо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.

Кароткі повад, а таксама рэмень, на якім водзяць сабак.

Узяць сабаку на п.

◊

Ісці на павадку ў каго (разм., неадабр.) — знаходзіцца ў залежнасці ад каго-н.

|| прым. павадко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Аця́ць ’узяць’ (слуц., Абабурка, Лінгв. дасл., 4), ацяты ’агорнуты’ (Абабурка, там жа). З от‑яти, ст.-слав. отѧти ’адняць, забраць’, уяць узяць, убавіць’ (Нас.) і іншыя прыставачныя ўтварэнні ад прасл. jęti. Сюды ж, магчыма, узнятае шляхам дэкампазіцыі цяло́ ’схапіла, узяло’ ад цяць (от‑яти > о‑тяти), як няць ’схапіць’, ст.-рус. няти ’ўзяць’ (з vъn‑ęti, sъn‑ęti, гл. Ваян, RÉS, 22, 11; Слаўскі, 1, 536), параўн. зацяло (гаварыць) і заняло (мову), зацяты і заўзяты. Гл. ацяцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыня́ць, зак. тр. прыня́цца ў розных значэннях ’прыняць’ (ТСБМ), ’з глыбокай уразлівасцю ўспрыняць што-небудзь’ (Жд. 2), сюды ж аддзеяслоўнае ўтварэнне прыня́тае ’аплодненае яйцо’ (воран., ЛА, 1). Ст.-бел. приняти ’атрымаць; узяць; авалодаць, заваяваць; прызнаць’, укр. приня́ти ’прыняць; прыняць, палічыць за што-небудзь; атрымаць, узяць; узяцца; зазнаць, перанесці, вытрымаць’, рус. приня́ть, параўн. з вялікім шэрагам значэнняў у гаворках. Узыходзіць да прасл. *prinęti, прэфіксальнага ўтварэння ад прасл. *ęti з больш познім n‑, якое лічаць прэфіксальным, гл. няць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ска́чкі, -чак мн., спорт. ска́чки, бега́;

узя́ць прыз на ~ках — взять приз на ска́чках

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)