няхі́тры
1. нехи́трый, бесхи́тростный, простоду́шный;
н. чалаве́к — нехи́трый (бесхи́тростный, простоду́шный) челове́к;
2. (несложный) нехи́трый, незамыслова́тый, незате́йливый;
н. ўзор — нехи́трый (незамыслова́тый, незате́йливый) узор
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
example [ɪgˈzɑ:mpl] n. пры́клад, узо́р;
set an example (of smth. to smb.) падава́ць пры́клад (чаго́-н. каму́-н.);
follow smb.’s example браць пры́клад з каго́-н.
♦
for example напры́клад
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
до́следны, ‑ая, ‑ае.
1. Прызначаны для правядзення доследаў. Доследная сельскагаспадарчая станцыя. Доследнае поле. □ Усе дваццаць гектараў школьнай зямлі былі разбіты на маленькія доследныя ўчасткі. Пальчэўскі. // Зроблены з доследнымі мэтамі. Доследны узор машыны. Доследная партыя самазвалаў. Доследныя расліны.
2. Заснаваны на доследах, эксперыментах. Вывучэнне доследным шляхам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нака́лыватьII несов.
1. (наносить уколы, повреждать уколом) нако́лваць; (узор, рисунок) нако́лваць; выко́лваць; (прикреплять булавкой) прышпі́льваць;
2. (набивать свиней, рыбы) нако́лваць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мане́р
(польск. manier < ням. Manier, ад фр. manière)
спосаб дзеяння, лад, узор (напр. падабраць што-н. на адзін м.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Дэ́сань ’узор’ (БРС), дасэ́ні ’ўзор ткання ў выглядзе ромбаў’ (Шат.), дэ́сань (Сл. паўн.-зах.), дысэ́ні (Жд. 1). Ужо Шатэрнік (80) меркаваў, што гэта з польск. deseń (а гэта з франц. dessin; так аб польск. слове і Брукнер, 88). Параўн. і дэсянёвый ’узорысты’ (Шатал.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Праза́рыты ’празорлівы’ (Мат. Гом.), праварынны ’вельмі разумны’ (Ян.), ’уніклівы’ (мазыр., Г4). Слова па паходжанню з’яўляецца залежным дзеепрым. прошл. часу ад празарыць. Слова таго ж кораня, што і зрэнка, узор з іншай ступенню агаласоўкі. Параўн. рус. дыял. зарить ’глядзець на што-небудзь, не адрываючыся’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
шліф, ‑а, м.
1. У геалогіі — тонкая адшліфаваная празрыстая пласцінка мінералу ці горнай пароды, якая служыць для мікраскапічнага даследавання. Шліфы акамянелай драўніны. □ Невялікі шліф пароды пад мікраскопам нагадвае стракатую мазаіку з малюсенькіх крышталікаў. «Маладосць».
2. У тэхніцы — узор металу ці металічнага сплаву для макра- або мікраскапічнага даследаванняў.
[Ням. Schliff.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
deseń
м. узор; малюнак; расфарбоўка;
w ten deseń жарг. такім чынам; такім макарам
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
specimen [ˈspesɪmɪn] n.
1. экзэмпля́р;
a specimen copy про́бны экзэмпля́р
2. пры́клад, узо́р;
a specimen of handwriting пры́клад по́чырку;
take a specimen of smb.’s blood узя́ць у каго́-н. кроў на ана́ліз
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)