му́рза, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Неахайны або мурзаты чалавек. — Хадзем памыю хоць, мурза ты, — усміхнулася маці сыну. Арабей. Хлопцы на хаду скідалі камбінезоны і неяк адразу ператвараліся з нязграбных мурзаў у франтаватых маладых людзей. Асіпенка.

мурза́, ‑ы́, м.

Тытул татарскай феадальнай знаці ў 15 ст. // Асоба, якая носіць такі тытул.

[Ад перс. mīrza.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

szach

I м.

(тытул) шах

II szach {, ~u}

м. шахм. шах

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

БЕК,

бег, бей, бій (цюрк.), тытул родаплемянной, а потым феад. знаці ў краінах Б. і Сярэдняга Усходу.

т. 2, с. 376

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

captainship

[ˈkæptənʃɪp]

n.

1) ты́тул капіта́на

2) кіраўні́чыя здо́льнасьці, палкаво́дзкае майстэ́рства

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гра́фства, ‑а, н.

1. Графскі тытул.

2. Зямля, якая знаходзілася пры феадальным ладзе ва ўладанні графа.

3. Буйная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Англіі, Ірландыі, ЗША і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гра́фства н

1. (адміністрацыйная тэрытарыяльная адзінка) Gráfschaft f -, -en;

2. (тытул) Gráfenwürde f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ва́сан ’тытул-зваротак у дробнай польскай шляхты, а таксама сярод беларусаў’ (Мядзв.); ’пан’ (Др.-Падб.), васа́н ’тс’ (Гарэц., Касп.). Запазычанне з польск. wasan ’тс’ (а гэта, як і waspan, скарачэнне з waszmość pan; гл. Брукнер, 603). Параўн. васп́ан.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

віко́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Дваранскі тытул у старой Францыі, у Англіі і некаторых іншых краінах, сярэдні паміж тытулам барона і графа, а таксама асоба з такім тытулам.

[Фр. vicomte.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магі́стэрскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да магістра (у 1 знач.). Магістэрскі экзамен.

2. Які мае адносіны да магістра (у 2, 3 знач.), належыць яму. Магістэрскі тытул.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

holiness [ˈhəʊlinəs] n.

1. свя́тасць, свяшчэ́ннасць

2. Holiness Свя́тасць (тытул папы);

His Holiness Pope John Paul Яго́ Свя́тасць Ян Па́вел

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)