трохто́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Масай у тры тоны. Трохтонны груз.

2. Прызначаны для пад’ёму грузу ў тры тоны. Трохтонны кран.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

протяжённость праця́гласць, -ці ж.;

протяжённость уча́стка — три киломе́тра праця́гласць уча́стка — тры кіламе́тры;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́трае, прысл.

На тры часткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

triennial

[traɪˈeniəl]

1.

adj.

1) трохгадо́вы

2) які́ адбыва́ецца раз на тры гады́

2.

n.

падзе́я, яка́я адбыва́ецца раз на тры гады́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

трохпо́лле, -я, н.

Устарэлая сістэма паляводства з падзелам ворнай зямлі на тры полі, кожнае з якіх засявалася спачатку азімымі, затым яравымі, а на трэці год заставалася пад папар.

|| прым. трохпо́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ЗЛЫ́ДЗЕНЬ,

ва ўсходнеславянскай міфалогіі злы дух, малая істота, часам у выглядзе старца, якая жыве (звычайна не адна) у хаце нябачна, прыносячы гаспадарам розныя нягоды і вечную беднасць. Існуе бел. прымаўка: «Упрасіліся злыдні на тры дні, a і ў тры гады не выжывеш».

т. 7, с. 93

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

threefold

[ˈӨri:foʊld]

1.

adj.

1) патро́йны, з трох ча́стак; у тры сто́лкі; трайны́

2) патро́ены, у тры разы́ бо́льшы

2.

adv.

патро́йна; патро́ена

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

трохкіламетро́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Адлегласцю, працягласцю ў тры кіламетры. Трохкіламетровая дыстанцыя.

2. Які мае маштаб тры кіламетры ў сантыметры (пра геаграфічныя карты).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэп, -а, мн. цапы́, цапо́ў, м.

Прылада для малацьбы збожжа ручным спосабам, якая складаецца з доўгай палкі (цапільна) з прымацаваным да яе гужыкам драўлянага біча.

Малаціць у тры цапы.

|| прым. цэ́павы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пагі́бель ​1, ‑і, ж.

Смерць, гібель. Асудзіць на пагібель. □ [Васіль Раманавіч:] — Ведаеш, калі звер чуе пагібель, ён робіцца ў тры разы небяспечней. Няхай.

пагі́бель ​2, ‑і, ж.

У выразах: гнуцца ў тры пагібелі гл. гнуцца. Гнуць у тры пагібелі гл. гнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)