1. Канцэнтраваны раствор або моцны настой якога‑н. лятучага рэчыва, які ўжываецца ў харчовай, фармацэўтычнай і парфумернай прамысловасці. Воцатная эсенцыя. □ У будцы прыемна пахне грушавай эсенцыяй; на паліцах.. ляжаць каробкі з часткамі карціны, якую толькі паўгадзіны таму назад прывезлі ў калгас.Стаховіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
content1[ˈkɒntent]n.
1.pl.contents зме́сціва; то́е/усё, што змяшча́ецца/знахо́дзіцца (у чым-н.)
2.pl.contents змест;
a table of contents змест
3.су́тнасць, асно́ўны змест
4. утрыма́нне (чаго-н. у чым-н.), ко́лькасць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Настая́шча ’досыць многа’: Грыбоў настаяшча наадбіралі (мядз., Шар. словатв.), ’многа, як належыць’ (брасл., Сл. ПЗБ; шчуч., Сцяшк. Сл.), ’як мае быць’ (Сцяц.), ’даволі’, ’добра’, ’поўнасцю’ (Сл. ПЗБ, Жд. 2), сюды ж настаяшчы, настояшчы ’сапраўдны, праўдзівы’: Сягодня настаяшчая пагода (Некр., Сцяц., Сл. ПЗБ, ТС), ’даволі значны’ (ТС). Запазычана праз рус.настоящий ’сапраўдны’ са ст.-слав.настомыііть ’тс’, параўн. хлібь настоьынтааго дьне, ад настоит и ’павінен быць; быць прысутным’ (гл. стаяць, стаць), сінонім насжштьнъ (ад *sętь ’ёсць’, параўн. сутнасць, прысутнасць і інш.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ро́счырк, ‑у, м.
Завітушка на пісьме, звычайна ў канцы слова або чыйго‑н. подпісу. [Грай] па-вайсковаму суха пераказвае загад, бярэ з рук паперку з шырокім сакратаровым росчыркам.Мікуліч.//уперан.ужыв. Пра след бліскавіцы, рэактыўнага самалёта. Тоня ўздрыгвала пры кожным росчырку маланкі.Лось.
•••
Адным росчыркам пяра — адным подпісам, не ўнікаючы ў сутнасць справы, зрабіць што‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маскара́д
(фр. mascarade, ад іт. mascherata)
1) баль, вечар, на які прыходзяць у масках і спецыяльных касцюмах (напр. навагодні м.);
2) перан. прытворства, ашуканства, якое скрывае сутнасць справы (напр. м. выбараў).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
маскара́д
(фр. mascarade, ад ст.-іт. mascarata)
1) баль, вечар, на які прыходзяць у масках і спецыяльных касцюмах (напр. навагодні м.);
2) перан. ашуканства, прытворства, якое скрывае сутнасць чаго-н. (напр. м. выбараў).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
БАДАКО́Ў Аляксандр Васілевіч
(н. 23.2.1923, в. Бахараўка Рослаўльскага р-на Смаленскай вобл.),
бел. філосаф. Канд.філас.н. (1959), праф. (1978). Скончыў БДУ (1950). Выкладаў у БПІ, Мінскім пед. ін-це. З 1973 у Гродзенскім ун-це (да 1994 рэктар). Аўтар навук. прац «Свядомасць, яе паходжанне і сутнасць» (1976), «Што вывучае філасофія» (1981), «Фарміраванне ўсебакова развітой асобы» (1987), вучэбнага дапаможніка, «Дыялектычны матэрыялізм» (1972).