чарно́та, ‑ы, ДМ ‑ноце, ж.
Разм. Тое, што і чарната. Быццам чарноты з аслеплае ночы Шэпт гэты ўраз пазрываў, пазнімаў. Чарнушэвіч. Косы дзёрзкія звоняць супраць белае шляхты, супраць царскай чарноты за праўду чырвоных! Летка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грашы́ць, грашу́, гро́шыш і грашы́ш, грэ́шыць і грашы́ць, грэ́шым і грашы́м, гро́шыце і грашыце́, гро́шаць і граша́ць; незак.
1. Рабіць грэх (у 1 знач.).
Хто спіць, той не г. (прыказка).
2. супраць чаго або чым. Парушаць якія-н. правілы, супярэчыць каму-н.
Г. супраць ісціны.
|| зак. паграшы́ць, -грашу́, -гро́шыш і -грашы́ш, -грэ́шыць і -грашы́ць (да 2 знач.) і саграшы́ць, -грашу́, -грэ́шыш і -грашы́ш, -грэ́шыць і -грашы́ць (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
партыза́нскі, -ая, -ае.
1. гл. партызан.
2. Які мае адносіны да ўзброенай народнай барацьбы супраць іншаземных захопнікаў, што праводзіцца ў тыле ворага атрадамі, якія дзейнічаюць самастойна.
Партызанская вайна.
П. атрад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фро́нда, -ы, ДМ -дзе, ж.
1. Дваранска-буржуазны рух супраць абсалютызму ў Францыі ў 17 ст.
2. перан. Непрынцыповая апазіцыя, галоўным чынам па матывах асабістага або групавога характару (кніжн.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
белапаля́кі, ‑аў; адз. белапаляк, ‑а, м.
Гіст. Польскія легіёны, якія ў 1918 г. выступілі супраць Савецкай улады на тэрыторыі Беларусі, а таксама ўзброеныя сілы буржуазна-памешчыцкай Польшчы ў вайне супраць Савецкай Расіі ў 1919–1920 гг.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
багабо́рніцкі, ‑ая, ‑ае.
Кніжн. Звязаны з барацьбой супраць бога і рэлігіі. Багаборніцкі рух.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
антыпарты́йны, ‑ая, ‑ае.
Накіраваны супраць ідэйных і арганізацыйных прынцыпаў партыі, супярэчны з імі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
процідзе́йны, ‑ая, ‑ае.
Накіраваны супраць каго‑, чаго‑н.; які аказвае процідзеянне. Процідзейныя сілы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
супрацьдзе́йны, ‑ая, ‑ае.
Які аказвае супрацьдзеянне; накіраваны супраць каго‑, чаго‑н. Супрацьдзейныя сілы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
przeciw
1. супраць, супроць;
płynąć przeciw prądowi — плысці супраць цячэння;
2. супраць; супроць;
nie mam nic przeciw temu — я нічога не маю супраць гэтага;
występować przeciw nadużyciom — выступаць супраць злоўжыванняў;
3. наперакор, супраць;
przeciw mej woli — супраць маёй волі;
mówić przeciw własnemu przekonaniu — гаварыць наперакор сваім перакананням;
przeciw gorączce — супраць тэмпературы; ад тэмпературы, ад гарачкі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)