Ласу́нак ’улюбёная страва’, ’прысмакі’ (ТСБМ). Да ла́сы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ґіро́с ’дрэнная страва, варыва’ (Сцяц.). Няясна. Відавочна, запазычанне.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Risótto
m, n - i -s, -s рызо́та (страва з рысу)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Вірашча́ка — страва (КЭС, лаг.). Фанетычны варыянт лексемы верашчака (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
боршч, баршчу, м.
Негустая страва, прыгатаваная з буракоў, капусты, інш. агародніны і прыпраў. Украінскі боршч. ▪ У той жа час у Васілёвай хаце ўсе таксама сядзелі за сталом, ўпоцемку сёрбалі боршч. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лангет 1, ‑у, М ‑геце, м.
Страва з мяса лепшага гатунку, нарэзанага тонкімі прадаўгаватымі кавалкамі.
[Ад фр. languette — язычок.]
лангет 2, ‑а, М ‑геце, м.
Павязка з гіпсу, якой карыстаюцца пры зрошчванні пераломаных касцей. Налажыць лангет.
[Ад фр. longuet — прадаўгаваты.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паштэт, ‑у, М ‑тэце, м.
Страва з мясных, рыбных або іншых прадуктаў, працёртых да пастападобнага стану. Пячоначны паштэт. ▪ На стале была чырвоная ікра, заліўная курыца, паштэт, адмыслова ўпрыгожаная смажаная рыба. Арабей.
[Ням. Pastete.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
галу́шка ж
1. (круглы камяк) Kügelchen n -s, -, rúndes Klümpchen;
2. мн (страва) Méhlklöße pl
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
◎ Кі́бкі ’страва з малака і крухмалу’ (З нар. сл.). Калі ўлічыць, што страва складаецца з кавалкаў крухмалу і вадкасці, можна дапусціць паходжанне кібкі ад скібкі (гл. скібка). Пры гэтым адбылася памылковая дэкампазіцыя з прыняццем пачатковага с‑ за прэфікс.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лементу́ха ’страва з ягад’ (ТС). Няясна. Магчыма да лямешка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)