разла́саваны, ‑ая, ‑ае.

Які разласаваўся, стаў вельмі ласы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спадле́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які спадлеў, стаў нягоднікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сшарэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў шэрым. Сшарэлы твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спе́лы, -ая, -ае.

1. Які паспеў, выспеў, стаў прыгодным для ўжывання.

С. яблык.

2. перан. Які дасягнуў вопытнасці, майстэрства (пра музыканта, артыста, мастака і пад.).

3. перан. Дасканалы, грунтоўна абдуманы; закончаны.

Спелыя думкі.

|| наз. спе́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Тро́йні ‘вілы з трыма зубамі’ (ТСБМ, Касп.). Утворана ад тройня (гл.), як двойня, з суф. ‑ня, які пад уплывам лексемы ві́лы стаў суфіксам назоўніка pluralia tantum.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пруд м. са́жалка, -кі ж.; (запружённое место в реке) стаў, род. ста́ва м.; (небольшой) ставо́к, род. стаўка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

аўдаве́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў удаўцом (удавой). Аўдавелы мужчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацвярдзе́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў цвёрдым; зацвярдзелы. Ацвярдзелая смала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблысе́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў лысы; палыселы. Аблыселая галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укі́слы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў кіслым, набыў неабходную кіслату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)