ка́сія, ‑і, ж.

Травяністая расліна сямейства бабовых, лісце і плады якой выкарыстоўваюцца як слабіцельны сродак.

[Лац. cassia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тымо́л, ‑у, м.

Крышталічнае рэчыва, якое атрымліваюць з некаторых эфірных масел (выкарыстоўваецца як бактэрыцыдны сродак).

[Ад грэч. thymos — фіміям.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Réinigungsmittel

n -s, -

1) сро́дак для (а)чы́сткі

2) мед. слабі́льны сро́дак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

narcotic​1 [nɑ:ˈkɒtɪk] n.

1. нарко́тык; наркаты́чны сро́дак;

a narcotic agent супрацо́ўнік (паліцэ́йскай) слу́жбы па барацьбе́ з нарко́тыкамі

2. med. снатво́рнае; сро́дак для абязбо́львання

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэгаза́тар, ‑а, м.

1. Апарат для дэгазацыі.

2. Той, хто робіць дэгазацыю.

3. Сродак для дэгазацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ля́піс, ‑у, м.

Крышталічны парашок або камень, які выкарыстоўваецца ў медыцыне як процізапаленчы сродак, для прыпякання.

[Ад лац. lapis — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлаце́нь, ‑ю, м.

Размеркаванне светлых і ценявых штрыхоў, плям як сродак перадачы ў жывапісе аб’ёмнасці малюнка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слінаго́н, ‑у, м.

Аднагадовая расліна сямейства складанакветных, некаторыя віды якой ужываюцца ў медыцыне як слінагонны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супрацья́ддзе, ‑я, н.

Рэчыва, якое аслабляе дзеянне яду. // перан. Сродак супраць чаго‑н. шкоднага або непажаданага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

IUD [ˌaɪju:ˈdi:] n. (скар. ад intrauterine device) унутрыма́тачны супрацьзача́ткавы сро́дак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)