сыра...¹ Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) сыры, у сырым выглядзе, напр.: сыравялены, сыравэнджаны;

2) які падвяргаўся толькі першаснай апрацоўцы, напр. сырадутны (старажытны спосаб вырабу жалеза непасрэдна з руды; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гідраманіто́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гідраманітора. Гідраманіторная ўстаноўка. Гідраманіторны спосаб размыву горкай пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэфікса́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прэфікса, з прэфіксам. Прэфіксальны спосаб утварэння. Прэфіксальныя дзеясловы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разліне́йка, ‑і, ДМ ‑нейцы, ж.

Сукупнасць ліній; спосаб, якім разлінеена папера. Вузкая разлінейка паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фоталітаграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фоталітаграфіі. Фоталітаграфічны спосаб. // Зроблены спосабам фоталітаграфіі. Фоталітаграфічнае выданне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

anachroniczny

анахранічны;

anachroniczny sposób myślenia — анахранічны спосаб мыслення

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вандро́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які вандруе, падарожнічае.

2. Той, хто часта мяняе месца жыхарства, вядзе неаседлы спосаб жыцця; качэўнік.

|| ж. вандро́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. вандро́ўніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

infallible [ɪnˈfæləbl] adj.

1. беспамылко́вы, бясхі́бны

2. надзе́йны, пэ́ўны;

an infallible method надзе́йны спо́саб;

an infallible proof неабве́ржны до́каз

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mechanics [məˈkænɪks] n. меха́ніка;

applied mechanics прыкладна́я меха́ніка;

the mechanics of (doing) smth. спо́саб дзе́яння (чаго́-н.); тэ́хніка выкана́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

перкаля́цыя, ‑і, ж.

Спец. Спосаб вышчалочвання руд (пераважна медных акісленых і тых, у якіх утрымліваецца золата).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)