крывашы́п, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Дэталь механізма, якая служыць для пераўтварэння вярчальнага руху ў паступальны і наадварот.

|| прым. крывашы́пны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ку́заў, -зава, мн. -завы, -заваў, м.

Частка павозкі, экіпажа, аўтамашыны і пад., якая служыць для размяшчэння людзей або грузаў.

|| прым. кузаўны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прабо́й, -я, мн. -і, -яў, м.

Металічная дужка, убітая ў дзверы вечка і пад., што служыць для навешвання замка.

|| прым. прабо́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

параўна́льны

1. (заснаваны на параўнанні) vergléichend;

2. (які служыць для параўнання) Vergléichs-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

army [ˈɑ:mi] n.

1. а́рмія

2. во́йска;

Her husband is in the army. Яе муж служыць у войску.

3. вялі́кая ко́лькасць, мно́ства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

inure

[ɪnˈjʊr]

1.

v.t.

зачаро́ўваць, прывуча́ць, прызвыча́йваць

2.

v.i.

служы́ць, ісьці́ на кары́сьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ши́рма прям., перен. шы́рма, -мы ж.;

ство́рчатая ши́рма ство́ркавая шы́рма;

◊

служи́ть ши́рмой служы́ць (з’яўля́цца) шы́рмай.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

падмацава́нне, -я, н.

1. гл. падмацаваць.

2. мн. -і, -яў. Тое, што падмацоўвае, служыць дапамогай, падтрымкай (пераважна пра дадатковыя людскія рэзервы).

Прыбылі свежыя падмацаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

падтры́мліваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. гл. падтрымаць.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), што. Служыць апорай для чаго-н.

Падпоры падтрымлівалі столь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

лесару́бны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да лесаруба.

Лесарубная брыгада.

2. Які прызначаецца, служыць для валкі лесу, мае адносіны да яе.

Л. інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)