ВАРУ́НА,

у стараж.-індыйскай міфалогіі бог неба і воднай стыхіі, захавальнік ісціны і справядлівасці, разам з Індрай найвялікшы з багоў ведыйскага пантэона. Варуну падуладныя неба і зямля, яго адзенне — ноч і дзень, яго вока — сонца, сам ён тысячавокі.

т. 4, с. 14

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Аўтама́т (БРС). Запазычана з рускай мовы (Крукоўскі, Уплыў, 83), дзе з франц. automate (грэч. αὐτόματος) ’які дзейнічае сам’, гл. Шанскі, 1, А, 33.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тэ́т-а-тэ́т ‘сам-насам, удваіх без сведак’ (ТСБМ). Еўрапеізм, паходіць з франц. têt‑a‑tête, відаць, праз рус. тет‑а‑тет ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аўта-

(гр. autos = сам)

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «аўтаматычны», «аўтамабільны», «свой, уласны, сама-».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пара́граф

(лац. paragraphus, ад гр. paragraphos)

частка тэксту ўнутры раздзела, пазначаная знакам §, а таксама сам гэты знак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

набі́цца сов., в разн. знач. наби́ться; (навязаться — ещё) напроси́ться;

у клуб ~бі́лася мно́га наро́ду — в клуб наби́лось мно́го наро́ду;

за каўне́р ~бі́ўся снег — за во́рот наби́лся снег;

сам ~бі́ўся — сам напроси́лся;

◊ н. бітко́м — наби́ться битко́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

баро́граф, ‑а, м.

Прыбор, які сам запісвае змены атмасфернага ціску.

[Ад грэч. báros — цяжар і gráphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самахва́л, ‑а, м.

Разм. Той, хто расхвальвае сам сябе; хвалько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спабо́рніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да спаборніцтва. Спаборніцкі рух. □ І сам я ўключаю У сугучнасць тэм Энергіі кіпучы рух, І сам я ўключаю Пявучасць паэм У гэты спаборніцкі круг. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Насампе́рад ’перш за ўсё, у першую чаргу’ (Гарэц., Др.), укр. насампере́д ’тс’. З на + са́м(ы) + пе́рад, параўн. на са́мы кане́ц ’напаследак, у канцы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)