пепсі́н, -у, м. (спец.).

Неабходнае для стрававання арганічнае рэчыва, якое выпрацоўваецца залозамі страўніка, фермент страўнікавага соку.

|| прым. пепсі́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жаўто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

Густое жоўтае рэчыва ў птушыным яйцы.

|| прым. жаўтко́вы, -ая, -ае і жаўто́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бялі́лы, -ліл і -аў.

1. Белая мінеральная фарба.

Цынкавыя б.

2. Белае фарбавальнае рэчыва, якое выкарыстоўваецца ў тэатральным грыме, касметыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

му́скус, -у, м.

Вельмі пахучае рэчыва жывёльнага або расліннага паходжання, якое выкарыстоўваецца ў медыцыне і парфумерыі.

|| прым. му́скусны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канцэнтра́цыя, -і, ж.

1. гл. канцэнтраваць, канцэнтравацца.

2. Колькасць растворанага рэчыва, якая змяшчаецца ў пэўнай колькасці раствору.

Раствор моцнай канцэнтрацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ахаладжа́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Апарат для ахалоджвання чаго-н.

2. Рэчыва, пры дапамозе якога ахалоджваюць што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

электрамагнеты́зм, -у, м. (спец.).

Сукупнасць з’яў, што вызначаюць непарыўную сувязь паміж электрычнымі і магнітнымі ўласцівасцямі рэчыва.

|| прым. электрамагнеты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

cement1 [sɪˈment] n.

1. цэме́нт

2. вя́зкае рэ́чыва, яко́е цэменту́е

3. су́вязь, злуча́льная сі́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

compound1 [ˈkɒmpaʊnd] n.

1. агаро́джаная тэрыто́рыя

2. ling. склада́нае сло́ва

3. chem. састаўно́е рэ́чыва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

перламу́тр, -у, м.

Каштоўнае рэчыва з пералівістай афарбоўкай, якое складае цвёрды ўнутраны слой некаторых ракавін.

|| прым. перламу́травы, -ая, -ае.

П. гузік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)