закла́д, -у, М -дзе, м.
1. Аддача (рэчы, маёмасці) у забеспячэнне абавязацельстваў, у пазыку.
Узяць грошы пад з.
Дакумент у закладзе.
2. Рэч, грошы, на якія паспрачаліся.
Выйграць з.
Ісці ў з. або біцца аб з. (перан.: спрачацца на грошы або што-н. іншае).
|| прым. закладны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ца́ца, -ы, мн. -ы, цац, ж. (разм.).
1. Рэч, якая служыць для забаўляння дзяцей; цацка.
2. Пра спакойнае, паслухмянае дзіця.
Ц.-хлопчык, слухае маму.
3. Пра таго, хто важнічае, мае вялікія прэтэнзіі (неадабр.).
О, гэта добрая ц.!
◊
Цаца-цаца, ды ў кішэнь (разм.) — пра таго, хто не праміне ўзяць чужое.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
кра́дзены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад красці.
2. у знач. прым. Здабыты крадзяжом, украдзены. Крадзеная рэч. Крадзены лес. / у знач. наз. кра́дзенае, ‑ага, н. Цераз крадзенае і сваё страцілі. Вітка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тандэ́т, ‑у, М ‑дэце, м.
Разм. Дрэнная танная рэч; тое, што зроблена недабраякасна. Мы падхоплівалі .. [кош] ледзь не на ляту і аглядвалі, абмацвалі, ці правільна ўсё зроблена, ці няма тут якога тандэту. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
улажэ́нне, ‑я, н.
1. Дадатковая рэч (звычайна каштоўная), уложаная ўнутр чаго‑н. Бандэроль без недазволеных улажэнняў. Пакет з улажэннем.
2. Уст. Звод, збор законаў, пастаноў. Улажэнне аб пакараннях. Саборнае ўлажэнне 1649 года.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закарце́ць, ‑ціць; безас. зак.
Разм. Моцна захацецца, зажадацца. Да свербу ў руках.. [Юрку] закарцела падысці да акна і паглядзець, што робіцца ў хаце. Курто. Нагледзішся — і як тут закарціць Рэч іншую патрэбную купіць. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аўкцыён
(лац. auctio, -onis = павелічэнне)
публічны продаж, пры якім пакупніком становіцца той, хто дае за рэч найбольшую суму.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
дро́бязь, -і, мн. -і, -ей, ж.
1. зб. Прадметы малой велічыні; дробны тавар.
Прадавалася розная д.: іголкі, ніткі, напарсткі, аплікі.
2. зб. Жывыя істоты дробнага памеру.
Добрая рыба не бралася, клявала адна д.
3. зб. Дробныя грошы, манеты.
У кішэні пазвоньвала д.
4. Што-н., не маючае істотнага значэння, малаважная рэч.
Гэта дробязі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
абмяня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -ме́нены; зак., каго-што.
1. Аддаць адно што-н. і атрымаць замест яго другое такой жа ці інш. вартасці.
А. кніжку ў бібліятэцы.
2. Памылкова ці наўмысна ўзяць чужую рэч замест сваёй.
У гардэробе абмянялі паліто.
|| незак. абме́ньваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. абме́н, -у, м.
|| прым. абме́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
аздо́ба ж (рэч) Schmuck m -(e)s, -e, Verzíerung f -, -en; Zíerde f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)