injury [ˈɪndʒəri] n. (to)

1. ра́на, ране́нне; тра́ўма;

a head injury тра́ўма галавы́

2. пашко́джанне, шко́да

3. кры́ўда, знява́га, паклёп

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rana

ran|a

ж. рана;

~a kłuta — колатая рана;

~a szarpana — рваная рана;

opatrzyć ~ę — перавязаць рану;

choć do ~y przyłożyć — хоць да раны прыкладвай;

~y boskie! разм. Божа мілы!; Божа літасцівы!; Божа мой!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

запалаве́ць, ‑ее; зак.

Злёгку пажаўцець. Жыта даспела рана: толькі палілася і адразу запалавела, пайшло гайдацца сівымі хвалямі. Грахоўскі. Ужо злёгку запалавела неба, навокал зрабілася святлей. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зара́на, прысл.

Разм. Занадта рана; ранавата. Жанчын.. на вуліцы яшчэ не было, і Алена падумала, што паднялася зарана, што трэба было б пачакаць трохі дома. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́ніцай, раніцо́й паэт mrgens, am Mrgen; früh;

сёння ра́ніцай hute Mrgen [früh];

ра́на ра́ніцай am frühen Mrgen, frühmrgens

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

cut1 [kʌt] n.

1. парэ́з, разрэ́з, рэ́заная ра́на

2. вы́разка

3. крой (адзежы)

4. зніжэ́нне; скарачэ́нне

5. шлях нацянькі́/напрасткі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

skin-deep [ˌskɪnˈdi:p] adj. павярхо́ўны; неглыбо́кі;

a skin-deep wound неглыбо́кая ра́на;

skindeep feelings несур’ёзныя пачу́цці;

a skindeep impression нядо́ўгае ўра́жанне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Msserstich

m -(e)s, -e

1) уда́р нажо́м

2) нажава́я ра́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Блізна́ ’блюзна’ (Бяльк., Шат., Сцяц., Сцяшк. МГ), блюзна́ (Нас.), блюзня́ (Бяльк.). Рус. близна́ ’шрам, рубец, рана, разрыў ніткі’, блюзна́, укр. бли́зна́рана, рубец’, балг. близна́, серб.-харв. бли̏зна ’брак у тканіне’, в.-луж. błuzna ’рубец’, н.-луж. bluzna. Лічыцца ўтвораным ад таго ж кораня, што ў слав. bliz‑ ’блізкі’ (гл.). Фасмер, 1, 175; Бернекер, 61; Праабражэнскі, 1, 29, параўн. і Слаўскі, 1, 34–35.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ледая́к ’нязручна, кепска’ (гродз., Сл. паўн.-зах.). Утво рана, відавочна, з *ледаякі (параўн. чэш. ledajaky ’які-не будзь’). Да леда і як (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)