assured [əˈʃʊəd] adj.

1. упэ́ўнены (пра голас, манеры і да т.п.)

2. гарантава́ны, пэ́ўны;

Success seems assured. Поспех гарантаваны.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

infallible [ɪnˈfæləbl] adj.

1. беспамылко́вы, бясхі́бны

2. надзе́йны, пэ́ўны;

an infallible method надзе́йны спо́саб;

an infallible proof неабве́ржны до́каз

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адваля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца.

Праваляўшыся пэўны час, скончыць валяцца. [Клёст:] — Я толькі з рамонту. Амаль тры месяцы адваляўся. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяка́рня, ‑і, ж.

Прадпрыемства, дзе выпякаюць хлеб. У пэўны час прыносілі з пякарні хлеб. Пякарня была свая. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлоадда́ча, ‑ы, ж.

Спец. Колькасць святла, якую можа даць якая‑н. крыніца асвятлення за пэўны час. Святлоаддача электралямпы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ухі́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Нахіленая пакатая паверхня, схіл.

Цягнік ідзе пад у.

2. перан. Пэўны напрамак дзейнасці, інтарэсаў, спецыялізацыі.

Школа з мастацкім ухілам.

3. перан. Адхіленне, адыход ад асноўнай лініі ў поглядах, палітыцы.

Правы ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сеа́нс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Паказ або выкананне чаго-н. у пэўны прамежак часу без перапынку.

С. адначасовай гульні.

Тры сеансы інгаляцыі.

2. Адзін з некалькіх (у розны час дня) паказаў фільма ў кінатэатры.

Вячэрні с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аднасі́ць, ‑нашу, ‑носіш, ‑носіць; зак., што.

1. Пранасіць пэўны час вопратку, абутак.

2. Скончыць, пакінуць насіць ранейшую вопратку, абутак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ангажэме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Уст. Запрашэнне асобных артыстаў або цэлых калектываў на працу на пэўны тэрмін па дагаворы.

[Фр. engagement.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праска́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Спец. Пэўны лік збояў, які пазбаўляе каня права на прыз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)