пяро́ н

1. (птушкі) Féder f -, -n; зборн Róhfedern pl;

2. (для пісьма) Féder f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пералётны, ‑ая, ‑ае.

Які адлятае на зіму ў вырай (пра птушак). Пералётныя птушкі. // перан. Які імкліва перамяшчаецца. Да пералётнага святла ракет далучыўся пажар эшалона. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэ́ўка, -і, ДМ цэ́ўцы, мн. -і, цэ́вак, ж. (спец.).

1. Дэталь перадатачнага механізма цыліндрычнай формы.

2. Прыстасаванне ў выглядзе трубкі, на якое навіваюцца ніткі і якое ўстаўляецца ў чаўнок пры тканні.

3. Косць у назе птушкі паміж галёнкай і пальцамі.

|| прым. цэ́ўкавы, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

машкае́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які корміцца мошкамі. Машкаедныя птушкі. Машкаедныя расліны.

2. у знач. наз. машкае́дныя, ‑ых. Тое, што і насякомаедныя (гл. насякомаедны ў 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазя́бнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Памерзнуць нейкі час. Пазябнуць дзень на вуліцы.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Азябнуць — пра ўсіх, многіх. Птушкі пазяблі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драпе́жны

1. Raub-; заал драпе́жныя жывёлы Ráubtiere pl;

драпе́жныя пту́шкі Ráubvögel pl;

2. перан ráubgierig, ráublustig, räuberisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

predatory

[ˈpredətɔri]

adj.

1) разбо́йніцкі, рабаўні́цкі

2) драпе́жны

predatory birds (animals) — драпе́жныя пту́шкі (зьвяры́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ра́зам, прысл.

1. Сумесна з кім-, чым-н.

Працаваць р.

Ходзяць р. боль і радасць.

2. Адначасова (разм.).

Паляцелі птушкі, а р. з імі і цёплае лета.

3. У адзін прыём.

Прачытаць усё р.

4. Усяго (пра агульную суму чаго-н.).

Р. 150 рублёў.

◊

Разам з гэтым — у той жа час, адначасова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перайма́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. пераймаць — пераняць (у 1, 2 і 4 знач.).

2. Дзеянне паводле дзеясл. пераймаць — пераняць (у 3 знач.); наследаванне, імітацыя. Вопыт варты пераймання. Перайманне чужых звычак. □ Салдат абазваўся голасам нейкай птушкі. Хоць гэта было і не вельмі ўдалае перайманне птушкі, але больш ад яго і не патрабавалася. Чорны. Вельмі ж здацен быў Цімох па часці пераймання або перадражнівання каго. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

1. Разм. Хваставая частка тулава птушкі; задок.

2. Спец. Лішні хвосцік у літары, які атрымліваецца пры адліўцы шрыфтоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)