генія́льны

(лац. genialis = прыемны, мілы)

1) выключна адораны, таленавіты (напр. г. кампазітар);

2) уласцівы генію, творча дасканалы (напр. г-ая думка, г. твор).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Duft

m -es, Düfte

1) во́дар, прые́мны пах

2) шэ́рань, на́маразь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rozkoszny

rozkoszn|y

прыемны, цудоўны, шчасны;

~y uśmiech — прыемная ўсмешка;

~e życie — шчаснае жыццё

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сла́дкий

1. сало́дкі;

2. перен. сало́дкі; (приятный) прые́мны;

сла́дкие ре́чи сало́дкія (прые́мныя) размо́вы;

3. перен. (о жизни, судьбе) разг. сало́дкі, шчаслі́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

agreeable [əˈgri:əbl] adj. fml

1. прые́мны;

agreeable weather до́брае надво́р’е

2. зго́дны;

be agreeable (to smth.) згаджа́цца (з чым-н.)

3. прыма́льны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

даліка́тны

(польск. delikatny, ад лац. delicatus)

1) ветлівы ў абыходжанні з людзьмі, ласкавы, уважлівы (д. чалавек);

2) які патрабуе тактоўных адносін (д-ае пытанне);

3) кволы; выпеставаны (д-ыя пальцы);

4) тонкі, мяккі, прыемны навобмацак (д-ая тканіна);

5) перан. прыемны на пах, смак, гучанне (д-ыя духі, д-ыя стравы, д-ая мелодыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

afterglow

[ˈæftərgloʊ]

n.

1) за́рыва па за́хадзе со́нца

2) Figur. прые́мны ўспамі́н

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

даліка́тны

(фр. délicat)

1) ветлівы ў абыходжанні з людзьмі, ласкавы, уважлівы (напр. д. чалавек);

2) які патрабуе тактоўных адносін (напр. д-ае пытанне);

3) кволы, выпеставаны (напр. д-ыя пальцы);

4) тонкі, мяккі, прыемны навобмацак (напр. д-ая тканіна);

5) перан. прыемны на пах, смак, гучанне (напр. д-ыя духі, д-ыя стравы, д-ая мелодыя).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

паху́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае моцны прыемны пах; духмяны. Пахучыя яблыкі. Пахучае мыла. □ Конік весела згрызаў маладую пахучую траўку. Колас. Іду, а над крыніцаю Туман бялявы сцелецца, І дыхае аселіца Пахучай медуніцаю. Гілевіч. Ляжаць на пахучай саломе прыемна і ўтульна. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упрыго́жыцца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; зак.

Набыць прыгожы, прыемны выгляд. За апошнія гады горад разросся, і былая ўскраіна ўпрыгожылася вялізнымі шматпавярховымі дамамі. Пальчэўскі. // перан. Стаць паўней, багацей па зместу. Новымі фактамі ўпрыгожылася дружба паміж польскай і беларускай інтэлігенцыяй Вільні. У. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)