дэмілітарыза́цыя, ‑і, ж.

Поўнае або частковае раззбраенне якой‑н. дзяржавы, забарона мець ёй ваенную прамысловасць, рэгулярную армію і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жалезару́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да жалезнай руды, звязаны з яе здабычай і апрацоўкай. Жалезарудная прамысловасць. Жалезарудны раён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каменнаву́гальны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каменнага вугалю, звязаны з яго здабычай. Каменнавугальная смала. Каменнавугальныя шахты. Каменнавугальная прамысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сацыялізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) уласнасцю ўсяго грамадства, зрабіць (рабіць) сацыялістычным. Сацыялізаваць цяжкую прамысловасць.

[Ад лац. socialis — грамадскі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суднабудаўні́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да суднабудавання. Суднабудаўнічая прамысловасць. // Звязаны з суднабудаваннем, прызначаны для пабудовы суднаў. Суднабудаўнічая верф.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

armament(s) [ˈɑ:məmənt(s)] n.

1. збро́я, узбрае́нне;

the armaments industry вае́нная прамысло́васць;

an armaments factory вае́нны заво́д

2. узбрае́нне (дзеянне, працэс)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Knstgewerbe

n -s прыкладно́е маста́цтва, маста́цкая прамысло́васць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

давае́нны, ‑ая, ‑ае.

Які існаваў або з’явіўся да вайны, перад вайной. Даваенны час. Даваенны ўзровень развіцця прамысловасць Аднапавярховы даваенны будынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капіталаўклада́нне, ‑яў; адз. капіталаўкладанне, ‑я, н.

Сродкі, расходаваныя на будаўніцтва, стварэнне, развіццё чаго‑н. Капіталаўкладанні ў хімічную прамысловасць. Акупнасць капіталаўкладанняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рукадзе́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рукадзелля, прызначаны для яго. Рукадзельная прамысловасць. // Зроблены, выкананы рукамі, ручным спосабам. Рукадзельныя карункі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)