інвалі́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
Чалавек, які поўнасцю або часткова страціў працаздольнасць у выніку ранення, знявечання ці хваробы.
І. вайны.
І. першай групы.
|| ж. інвалі́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак (разм.).
|| прым. інвалі́дны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
раскра́сці, -кра́ду, -кра́дзеш, -кра́дзе; раскра́ў, -кра́ла; -кра́дзены; зак., каго-што.
Крадучы па частках, расцягнуць, развалачы што-н. поўнасцю, да канца.
Р. маёмасць, гаспадарку.
|| незак. раскрада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і раскра́дваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. раскрада́нне, -я, н. і раскра́дванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
На́лаб ’да дна’ (круп., Полымя, 1980, 8, 254), ’набгом, адразу, у адзін прыём’ (навагр., Нар. сл.; Юрч. Фраз.), на́лба ’нагнуўшы вядро, збанок (піць)’ (пухав., Бел. дыял.; Сцяшк. Сл.), налбом ’нагбом’ (Сл. ПЗБ), рус. на́лоб выпить ’выпіць да дна, поўнасцю, закінуўшы пры гэтым галаву’ (Даль), налобо́к ’поўнасцю, да канца (выпіць)’ (СРНГ). Тлумачэнне Даля дае кірунак этымалагізацыі — да лоб (нагнуўшы пасудзіну на лоб) у выніку сцяжэння — налаб, або на лба > на́лба.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дамы́цца, ‑мыюся, ‑маешся, ‑маецца; зак.
1. Закончыць мыцца; памыцца поўнасцю.
2. (з адмоўем). Цяжка адмыць. Запэцкаюцца рукі ў чарніла — не дамыешся.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напаўзакры́ты, ‑ая, ‑ае.
Не поўнасцю закрыты, амаль закрыты. Нават у мёртвага ў яго [рыцара] высакародная пастава.. Напаўзакрытае белае аблічча, магутныя ногі. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перагні́сці і перагні́ць, ‑гніе; зак.
Згніць зусім, поўнасцю. // Прагніўшы ў якім‑н. месцы, разваліцца на часткі. Перагнілі кроквы, і страха правалілася.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
fully-fledged [ˌfʊliˈfledʒd] adj.
1. апе́раны і здо́льны лята́ць (пра птушаня)
2. по́ўнасцю абу́чаны, падрыхтава́ны (пра розных спецыялістаў); паўнапра́ўны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
усвядо́міць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., што.
Поўнасцю, да канца зразумець што‑н.; уразумець. Юнацтва планеты ўсвядоміла, што сёння ствараецца будучыня і для яго. «Маладосць». Адна справа ўсвядоміць з’яву, другая справа пазбыцца схільнасцей і звычак, якія ты ўвабраў з малаком маці. Карпюк. [Стасюню] падвялі да Кісялёва, і толькі цяпер яна поўнасцю ўсвядоміла ўсё, што адбылося. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зрасхо́даваць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.
Скарыстаць для якой‑н. мэты, патраціць на што‑н. (звычайна поўнасцю, усё). Зрасходаваць грошы. Зрасходаваць боепрыпасы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́чарпацца, ‑аецца; зак.
1. Выбрацца да канца ў выніку чэрпання. Вычарпалася вада ў калодзежы.
2. перан. Поўнасцю расходавацца, скончыцца. Вычарпаліся сродкі, сілы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)