Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
радо́к, -дка́м.
1. ряд;
р. бу́льбы — ряд карто́феля;
2. строка́ж., стро́чка ж.;
пачына́ць з но́вага радка́ — начина́ть с но́вой строки́ (стро́чки);
3.разг. (о причёске) пробо́р;
◊ чыта́ць памі́ж радко́ў — чита́ть ме́жду строк;
р. у р. — строка́ в строку́, стро́чка в стро́чку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
bequémen
(sich) (mitD) задаво́львацца (чым-н.); (zu D з inf + zu) бра́цца за што-н., пачына́ць (што-н. рабіць)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
embark[ɪmˈbɑ:k]v. садзі́ць; садзі́цца на карабе́ль; грузі́ць; грузі́цца на карабе́ль
embark on[ɪmˌbɑ:kˈɒn]phr. v.пачына́ць (што-н.), бра́цца за (што-н. новае і цяжкае);
The country embarked on new radical reforms. Краіна пачала новыя радыкальныя рэформы;
embark on an adventure пуска́цца ў невядо́мае
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
пры́ткі, ‑ая, ‑ае.
1. Скоры, хуткі, імклівы. Дзяўчына ішла прыткай хадой, як бы і не чуючы таго маленькага чамаданчыка, які яна несла ў руках.Краўчанка.// Вёрткі, спрытны. — Чаго гарланіш! У баі быў бы такі прыткі — не лямантаваў бы цяпер.М. Ткачоў.— А тут за сцяною куры. Хадзем, але каб толькі не павыскаквалі, яны ў нас прыткія.Галавач.
2.перан. Які прагне хутчэй дасягнуць чаго‑н., зрабіць што‑н. Да навукі прыткі [дзед], З тэхнікай дружыў.Зуёнак.— Ого, які прыткі! Можа праліцца кроў! Лепш не пачынаць [біцца]! — заўважыў нехта.Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мару́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак.
Рабіць што‑н. вельмі павольна, доўга не пачынаць якой‑н. справы. — Ідзі да брыгадзіра, запражы каня ды толькі не марудзь.Гроднеў.Каб паправіць становішча, трэба было хутчэй укараняць усе прапановы рабочых. А Булай чамусьці зноў марудзіў.Шыцік.//перан. Выказваць нерашучасць, быць нерашучым; муляцца. — Ёсць у мяне і больш складаная работа, але вельмі небяспечная. — сказаў Былінскі. — Якая? — Спецыяльная, — марудзіў з адказам Былінскі. — Рызыкаваць трэба.Гурскі.— Адчыняйце [веснічкі], дзядзька Іван, — падганяў Богдан Бобрыка, калі той марудзіў, пераступаючы з нагі на нагу.Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
charity
[ˈtʃærəti]
n., pl. -ties
1) дапамо́га бе́дным, мі́ласьць f.
2) міласэ́рнасьць n., мі́ласьцівасьць
3)
а) дабрачы́ннасьць, дабрадзе́йнасьць f.
б) дабрачы́нная ўстано́ва
Charity begins at home — Дабрачы́ннасьць трэ́ба пачына́ць ад сябе́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
міры́цца, міруся, мірышся, мірыцца; незак.
1.зкім і без дап. Спыняць сварку, пачынаць жыць у згодзе. [Сімон:] — Вось і добра, што прыйшлі мірыцца. Пасварыліся і памірыліся.Самуйлёнак.
2.зчым. Цярпіма адносіцца да чаго‑н.; прымірацца з чым‑н. Колас, як і Купала, стварае ў паэзіі вобраз селяніна, які не хоча, не можа далей мірыцца са сваім рабскім становішчам.Навуменка.Дасталося пазней і Алесю за тое, што не быў настойлівым, мірыўся з недахопамі, не абапіраўся на калектыў.Шыцік.Ціхон Ціхонавіч не ўмеў крыўдзіцца і мірыўся з усім, што тварылася дома.Грамовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разгавары́цца, ‑варуся, ‑ворышся, ‑верыцца; зак., зкім і без дап.
Разм. Пачаць шчырую гаворку з кім.‑н. — Эх, і лесу ж у вас многа! — сказаў настаўнік, каб разгаварыцца з палешуком і пазнаёміцца з ім бліжэй.Колас.Разгаварыліся тады землякі пра родны горад, і выявілася, што абодва з Горкай вуліцы.Пальчэўскі.// Пачаць многа гаварыць, стаць гаваркім. — Іменна, галубок, драч. Мы яго дзеркачом завём, — разгаварыўся дзед Мікалай. — Кажуць, птушка тая пехатой шыбуе з самай Афрыкі. Ідзе і ідзе сабе і анігадкі.Даніленка.Сяргей быў не вялікі мастак расказваць. Асабліва яму цяжкавата было пачынаць, разгаварыцца.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
світа́ць, ‑ае; незак.
1.безас.Пачынаць развіднівацца (аб прыбліжэнні ўсходу сонца). Як толькі пачало світаць, хлопец і папоўз да.. [разведчыкаў] на наглядальны пункт.Няхай.Позна світала і рана змяркалася. Можа таму і настрой у некаторых [будаўнікоў] быў пахмуры, як гэтыя шэрыя снежаньскія дні.Грахоўскі.[Палажка:] — Не рана. Месяц ужо зайшоў, пачынае світаць.Лобан.
2. Пачынацца, наступаць (пра дзень). [Наталля Пятроўна:] Глядзі, і новы дзень світае, А ты [муж] не можаш разагнаць тугу...Бачыла.І ноч прайшла, світае дзень.Колас.//перан. Праясняцца, станавіцца зразумелым. Світаць у думках пачало: Нашчадкі ўдзячныя ацэняць І шчодра лаўрамі аценяць Яго халоднае чало.Барадулін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)